Kır zincirlerini Schleck

Mario Cipollini'yi bilirsiniz. Bir sprinter olarak ortalığı darma duman ettiği yıllar geride kalsa da, efsanesini yaşatmaya devam ediyoruz. 90'ların ve 2000'lerin efsane ismi, emeklilik yıllarını da aktif olarak bisiklet camiası içinde geçiriyor. Kendi adını taşıyan bir bisiklet markası var. La Gazzetta Dello Sport'da köşe yazıları yazıyor ve sıklıkla modern bisikletçiler üzerine eleştirilerini dillendiriyor.

Andy Schleck de "Super Mario"nun gazabından kaçamayan isimler arasında. Cipollini, günümüzde bisikletçilerin "yeterince savaşçı" ve "yeterince karizmatik" olmadığından yakınıyor. L'equipe'e verdiği bir röportajda Schleck üzerine de şunları söylüyor: "Ben çok farklı bir zaman diliminde yarıştım. Gladyatör gibi, yerimi kaybetmemek için her şeyi yapmaya hazırdım. Ve eğer kaybettiysem, kimseyi gidip tebrik filan etmezdim, Andy Schleck'in yaptığı gibi. Bundan nefret ediyorum."

Cipollini, Port de Bales'deki zincir skandalından sonra Tourmalet tırmanışında Schleck ve Contador'un birbirlerinin elini sıkmasına da değinmeden geçmiyor: "Bitiş çizgisini el ele geçmeleri benim için gerçek dışıydı, inanamadım. Mantıken, Schleck'in daha öfkeli olması gerekirdi"

Fransa Bisiklet Turu organizatörü Christian Prudhomme da Cipollini ile aynı fikirde: "Bence birbirlerinin elini sıkmalarında bir mahsur yok fakat en efsane tırmanışta en iyi iki bisikletçi karşı karşıya geliyorsa en az 5 atak beklersiniz, 1 değil."

O günden bu yana içinden Andy Schleck geçen her cümlede "zincir" kelimesi de geçti. Neredeyse her cümlede. İnanılmaz. Hafızası kuvvetli olanlar Port De Bales ve 39 saniyeyi de yanına ekledi. Fakat genelde Contador'un zincir sorunu yaşayan "sarı mayo" Andy Schleck'e karşı atak yapması konuşuldu bisiklet camiasında. Clenbuterol'dan bile daha fazla, neredeyse.

Evet, bir yıl geçti. Andy Schleck, bu süreçte hiç göz önünde olmadı. Sadece Nisan'da Ardennes Klasikleri'nde gördük onu, Liege-Bastogne-Liege'de Philippe Gilbert tarafından finiş spritinde bozguna uğratılırken. Fakat, Klasikler hiçbir zaman Schleck için amaç olmadı, klişe tabirle, daha çok araç oldu. Kafasında tek bir şey vardı: Fransa Bisiklet Turu'nu kazanmak.

Çarşı, zamana da karşı
Andy Schleck, 26 yaşında. Bisiklet için daha yeni reşit olmuş sayılabilir. Kısa bir tarihsel gezinti: Miguel Indurain ilk Fransa Bisiklet Turu'nu kazandığında 27 yaşındaydı, Lance Armstrong 28 (tabii kanser nedeniyle ara verdiğini es geçmemek lâzım), Marco Pantani 28 (o da tek zaferiydi). Herkes Eddy Mercxk gibi 24 yaşında kazanmak zorunda değil. Andy Schleck de belki Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaşa göre fazla geçkin ama hala hiçbir şey için geç değil.

Schleck'in bu isimlerden ve Contador'dan yetenek olarak çok aşağı kalır bir yanı yok: Müthiş bir tırmanışçı, soğukkanlı, dayanıklı. Ortaya çıkması gereken anı iyi süzüyor ve zamanı geldiğinde, görevden de kaçmıyor. Fakat sorunu bir şampiyon bisikletçi için olmazsa olmaz haline gelen zamana karşı etapları. Andy, kariyerinin başından beri zamana karşı da sorun yaşıyor. Geçen sene de herkes Fransa Bisiklet Turu'nu zincir skandalıyla kaybettiğini ifade etmişti belki ama zamana karşı olarak Rotterdam'da koşulan prolog etabını 122. bitirdiğini de unutmamak lâzım. 122. Merckx, Indurain, Lance, Contador... Hiçbir büyük şampiyon bir zamana karşı etabını 122. bitirmedi bugüne kadar.

Lüksemburglu bisikletçi de bunun farkında. Sene başından beri, zamana karşı etaplarında, bisiklet üzerinde nasıl mükemmel pozisyonda duracağını çalıştığını söylüyor. Fabian Cancellara ile senelerdir aynı takımda yarışan bir bisikletçi için de çok da zor olmamalı.

Lüksemburg'un çocuğu
Lüksemburg, küçük, şirin ve zengin bir ülke. Spor tarihleri çok fazla başarıyla dolu deği. Fakat en azından bisiklet tarihinde bir yerleri olduğunu söylemek gerek. 1909'da şampiyon olan ve Fransa Bisiklet Turu'nu kazanan ilk yabancı olan François Faber Lüksemburg doğumlu bir bisikletçi. Hıncal Uluç'un da yazılarında sık sık andığı 1958 Fransa Bisiklet Turu şampiyonu Charly Gaul da öyle. Şimdi sıra babaları Johhny Schleck de bir bisikletçi olan Andy ve Frank Schleck de.

Andy şu anda ülkesinin abisi Frank ile birlikte tek uluslararası gurur kaynağı. Bu elbette baskı yaratıyordur, belli ölçüde. Özellikle Temmuz'a doğru Lüksemburg'da çıkan tüm dergilerin kapağında kendi resmini görmek garip geliyordur muhtemelen. 1994-1997 arası İngiltere'de çıkan neredeyse tüm dergilerin Oasis'i kapağına koyması gibi.

Caner Eler'in bir yayında söylediği gibi Schleck kardeşler de artık tarihteki ünlü kardeşler arasında yerini aldı. Lumiere ya da Coen kardeşler gibi. Liste uzatılabilir. Fakat bu tip bir yarışma ortamında bunun her ne kadar büyük avantajı olsa, zaman zaman handikap da yaratıyor olabilir. Bir diğer Leopard Trek bisikletçisi Jacob Fuglsang'ın dediği gibi bazen birbirlerine fazla bakmaları onlara zaman kaybettiriyor.

Şimdi bir kırılma anı yaşanabilir, ikili için. Özellikle de Andy için. 2011 Fransa Bisiklet Turu, ona kariyerindeki ilk Büyük Tur zaferini sunabilir ve "şampiyon olamamış büyük sporcular" listesinden daha genç yaşta çıkmasını sağlayabilir. Kimsenin ikinci bir Raymond Poulidor'a ihtiyacı yok. Andy de olmak istemiyordur muhtemelen. Belki Cipolini'nin dediği gibi, tavır da değiştirebilir.

2011 Fransa Bisiklet Turu'nda daha savaşçı bir Andy Schleck görebiliriz, daha agresif, daha sert. Belki de Zaytung'un son dakika haberinde değindiği "Msn kişisel iletisine "No More Mr.Nice Guy" yazan adamın davranışlarında bir değişiklik görülmedi" adama dönüşür, bilemiyorum. Ama bunun her halükarda küçük bir ihtimal olduğunu hepimiz biliyoruz.

Andy Schleck, 23 Temmuz'da Champs-Elysees'de podyumda olacaktır. Asıl soru işareti, hangi basamakta olacağı.