Ölümle yüz yüze geldiği durumdan NBA manşetlerine: Marcus Smart

Boston Celtics’in herhangi bir maçını hava atışından 30 dakika önce izliyorsanız Marcus Smart’ın gözlerini sahadan ayırmadan iki eliyle top sektirdiği dikkatinizi çekmiş olabilir. Eğer maçı NBC Boston’dan izliyorsanız Smart’ın saha içi muhabiri Chris Forsberg’e neredeyse her maç önü demecinde, “Rakibime saygı duyuyorum ama onları yerle bir edeceğiz.” dediğini duyabilirsiniz.

Takım arkadaşları şut antrenmanı yaparken Smart, hücum edecekleri potanın altında yüzünde hafif bir gülümseme ama sert mimiklerle rakiplerinin ısınmasını izliyor. Top sektirme hızı her geçen dakika biraz daha artıyor. Yüzü sertleşiyor. Gülümseme kayboluyor. Baş antrenör Brad Stevens takımı kenara çağırdığında, topları bırakıp gülümsemeyle birlikte takımının yanına gidiyor.

Smart, hava atışından maçın bitişine kadar ciddiyetini koruyor. Ortada bir top varsa atlamaktan asla çekinmiyor. Bileklerini, kollarını kısacası vücudundaki bütün ligamentleri o topu takımında tutmak için feda ediyor. Savunmada üçe bir kaldıysa topun fileyle buluşmaması için her şeyi yapıyor. İşin hücum kısmında ise naif üçlükler gönderirken yeri geldiğinde rakibini adeta potaya gömen smaçlar yapıyor.

Herhangi bir maçın hem öncesinde hem de oynandığı anlarda Smart için işler her zaman aynı. Rakip lig sonuncusu mu? Sorun değil, bütün vücudunu takım için parçala. Rakip son 15 maçtı yenilmiyor mu? Sorun değil, onlara yenilgiyi tattırmak için parkede gladyatöre dönüş.

Tabii bu agresif basketbol tarzı, Smart’ın özel hayatında her zaman olumlu şeyleri beraberinde getirmedi. Bir ara ölüm tehditleri ve hapis ihtimali gelecekte beliriyordu fakat basketbol, onun bir nevi kurtarıcı meleği oldu. Çok sevdiği annesi hayatını kaybederken tek tesellisi yine basketboldu.

14 Mart 2006, Lancaster. Teksas’ın suç oranı en yüksek ikinci şehri olan Lancester’da yaşayan Marcus, neredeyse her gece dışarıda oluyordu. Üç kardeşi arasında en iyi anlaştığı isim olan Todd’la dışarıya çıkıp gezmeyi seviyordu. Ayrıca annesiyle zaman geçirmek için de bir o kadar hevesliydi. Fakat 12 yaşındaki Marcus, o gece sadece arkadaşlarıyla birlikte dışarıya çıkmıştı.

Evlerinin yanında yıkık dökük bir apartman vardı. Arkadaşlarıyla birlikte oradaki moloz parçalarını poşete koyup bir başka apartmana gidiyorlardı. “The Pink” adını verdikleri apartmanın ikinci katından dışarıya bakıyorlardı.

Molozları, bir hedef belirleyip onu vurmak için toplamışlardı. Tabii bu hedef genelde bir şişe, araba lastiği veya buna benzer şeyler oluyordu. Bu seferki hedefleri bir bisikletti. Bisiklet, üzerinde gri kapüşonlusu olan bir adamın tam yanında duruyordu. Marcus, ikinci atışında bisikleti tam pedalından vurmayı başardı. Bisiklet, bu temasın ardından yere düşerken bisiklete dayanan adam da beraberinde yere düşüyor ve kafasını kaldırıma vuruyordu.

Marcus ve arkadaşları binadan inip evlerine doğru koşarlarken arkalarında bir gölge belirdi. Kaldırıma düşen adam, bir yandan arada sırada kafasının sol tarafını tutuyor bir yandan da çocukları takip ediyordu. Bütün adrenalin ve korku içinde Smart, arkadaşından ayrıldı. Fakat gölge, hâlen daha kendisine doğru geliyordu. Önce bir futbol sahasının yanından geçti ardından basketbol kortunu boydan boya kat etti.

Birkaç dakika sonrasında arkasına baktığında adamın durduğunu fark etti. Arkasında baktığında Teksas’ın ünlü çetelerinden olan “The Bloods” üyesi olan adamın elinden silah çıkardığını görmüştü. Marcus hızla kaçmaya başladı. Adam, “Seni öldüreceğim velet, yemin ediyorum seni öldüreceğim!” diyerek Marcus’u kovalıyordu fakat ileride beliren devriye ekiplerini görünce takibi bıraktı.

Marcus Smart, o gecenin ardından her şeyin farkına varmıştı. Artık McDonalds’a gidip jetonlu arabalara binen çocuk değildi. Annesiyle yürürken evsiz bir adama 10 dolar bıraktığında aynı hissi yaşamayacaktı. Todd’la birlikte gezerken şekerleme istemekten çekinecekti. Bir adamın neredeyse hayatını bitirecekti ve belki de hapse girecekti. Veya kendi hayatı sona erecekti.

2014 NBA Draftı’nın altı numaralı seçimi, üç yıl önce ESPN muhabiri Doris Burke’e verdiği bir röportajda, “Teksas Chainsaw Massacre (Film) serisini biliyor musun? İşte onun gibi bir şey yaşadım. Öleceğimi hissediyordum. Ölümle yüz yüzeydim. Ve 12 yaşındaydım. Oradan kurtulduğum zaman her şeyin farklı olacağını biliyordum. Bu olay büyümeden kapandı. O adam bana ulaşamadı ve ailem de ona ulaşmaya çalışmadı. Sonrasında kafamı daha iyi şeylere yönlendirmem gerektiğini biliyordum. Enerjimi başka bir alana harcamalıydım. Ve çözümü biliyorsun, bu şey, basketbol.” diyordu.

NBA Draft yazarlarının “Hulk” olarak nitelendirdiği Smart, hayatındaki bir diğer büyük darbeyi 16 Eylül 2018’de yaşadı. Smart’ın annesi Camellia’ya, 2013 yılında, löseminin bir ileri aşaması olan myelodisplastik sendrom teşhisi konulmuştu.

Oklahoma State formasıyla kolej liginde geçirdiği ilk sezonunda bu haberi alınca bir ara basketbolu bırakmayı bile düşündü. Fakat annesinin isteği üzerine devam etti. 2014 NBA Draftı’nda Boston Celtics tarafından altıncı sırada seçildi. Draft sonrası konuşmasını yaptıktan sonra ESPN’in yayınında şu cümleleri sarf etti: “Anne, seni dinledim. Devam ettim. Ve şimdi hep hayal ettiğimiz yerdeyim. NBA’deyim.”

Camellia Smart’ın hastalığının şiddeti 2016’da hafiflemiş fakat bir yıl sonra çok daha güçlü bir şekilde vücuda yerleşmişti. Ve maalesef 16 Eylül 2018’de hayatını kaybetti. Yeni sezon hazırlıklarında Celtics’le birlikte New Orleans’ta bulunan Smart, haberi alır almaz Boston’a gitti.

Marcus Smart, annesinin vefat ettiği o sezondan beri hiç olmadığı kadar fark yaratıyor. Kısalar arasında ligin en verimli dördüncü oyuncusuyken en büyük eksisi olan üçlüklerde kariyer zirvesini yakalamış durumda. Takımının liderliğini yaparken her pozisyonda topun peşinden koşup, atlayıp, bütün ligamentlerini feda etmekten hiç çekinmeden oynamaya devam ediyor…