NBA’in öne çıkan dört şampiyonluk adayınının eksiklikleri neler?

Konferans lideri olan Lakers’ın hücum planı üç ana temele dayanıyor: LeBron James ve Anthony Davis’in durdurulamaz pick&roll oyunlarını kullanmak, Davis’i post oyununda rakibiyle bire bir bırakmak ve LeBron’un penetre sonrası üçlük çizgisinin dışındaki şutörlere attığı paslarla sayı üretmek.

Bu plan Frank Vogel ve oyuncularını Batı Konferansı’nda zirveye taşımış durumda. Ancak Lakers, bir diğer güçlü takım Los Angeles Clippers’e karşı kaybettiği iki maçta, iki önemli defosunun olumsuz sonuçlarıyla yüzleşti: Tempo ve şut.

Takım, bu iki maçta toplamda 25/78’le üçlük atarken tempo, daima Clippers’ın istediği ortalamalardaydı. İkinci maçın ikinci çeyreğinde maçtaki ortalama hücum sayısı 90’ın altına düştüğünde 30-20’lik Lakers üstünlüğü vardı. Tabii aynı örneği Indiana Pacers karşısında aldıkları mağlubiyetle de verebiliriz. Zira Lakers, o maçı 8/31 üçlük atarak tamamlamış ve tempooranında aynı sorunları yaşamıştı.

Yukarıdaki nedenler bizi bir takas ve bir de teknik değişime götürüyor. Lakers, Kyle Kuzma’yı takaslamalı. Verimli olduğu pozisyon itibarıyla LeBron ve Davis’le çakışan Kuzma, beklenen bench desteğini verebilmiş değil. Ayrıca oyun özellikleri bu beklentilerin uzun bir süre daha karşılanmayacağının sinyallerini veriyor. Bu nedenle forvet sıkıntısı çeken bir takıma Kuzma’yı verip karşılığında nokta şutör rolünü üstlenebilen bir oyun kurucu almak ideal çözüm olabilir.

Öte yandan Koç Vogel’ın oyun kurma işini biraz daha boyalı alana yönlendirmesi, yani perde oyunlarının sayısını arttırması, temponun düşmesini ve böylece hâli hazırda her an aksayabilecek olan geçiş savunmasının sağlam kalmasını sağlayabilir.

Giannis Antetokounmpo’nun süper yıldız seviyesini iyiden iyiye yükseltmesiyle birlikte bu sezon şimdiye dek yalnızca altı mağlubiyet alan Bucks, Noel gecesinde Philadelphia 76’ers’a karşı en büyük defosunu gösterdi: Yönlendirici eksikliği.

Tabii Giannis’in olduğu bir takımda yönlendiricinin önemi kısmen göz ardı edilebilir. Fakat 76’ers’ın Joel Embiid önderliğinde Giannis’i nasıl durdurduğu ortada. Yunan yıldızın şutunu riske eden Embiid, Giannis’in şut alanını serbest atış çizgisine kadar bırakmış ve rakibi potaya penetre edip ikinci adımını attığında onu durdurmuştu. Embiid bu taktikle rakibinin 11 hücumunu durdurmuştu.

Yani o maçta topu emanet edebilip Giannis’le pick&roll oynatabileceğiniz ve savunmada ortalama performans alabileceğiniz bir kısa sorunları çözebilirdi. Zira takımda yer alan Eric Bledsoe pek yeterli gözükmüyor.

İşin teknik kısmını çözmek biraz daha basit. Robin Lopez başta olmak üzere her oyuncuya üç sayılık şut seti hazırlanabilir. Takımın ana şutörleri olan Middleton, Hill, Matthews, Korver ve Brook beşlisi ortalama %44,1’le üçlük atarken diğerlerinin denediği şutlarla birlikte bu rakam %35,5’e kadar düşmüş durumda. Yani Antetokounmpo’nun penetreleri ve klasik nokta şutör rolleri, Bucks hücumu için gayet ideal seçimler.

26-12’lik derecesiyle Batı’da dördüncü olan Clippers, kadro kalitesi bakımından bu adaylar arasında birkaç adım öne çıkıyor. Zira Kawhi Leonard ve Paul George gibi çift yönlü performansları elit seviyelerde olan süper yıldız ikilisi, Lou Williams ve Montrezl Harrell’ın yılın en iyi altıncı adamı ödülü için şimdiden çekişmeye başlaması ve Patrick Beverley gibi bir tamamlayıcı parçanın varlığı; Koç Doc Rivers’a geniş ve kaliteli bir rotasyon sunuyor. Peki, sahada neler oluyor?

Kawhi’ın bir maç oynayıp bir maçta, “yük idaresi (load management)” doğrultusunda oynamaması bir yana, Clippers’ta her şeyin beklenildiği gibi gitmediğini söyleyebiliriz. Harrell ve Ivica Zubac dışında pivotu olmayan Los Angeles ekibi, bu sezon aldığı 12 mağlubiyetin dokuzunda rakibinden en az 11 az ribaund aldı. Bu ribaundların büyük bir kısmının savunmada alınamaması, yani rakibin hücum ribaunduna dönüşmesi büyük bir sorun yarattı.

Tabii play-off atmosferi göz önüne alındığında Kawhi ve George’un her alanda elit seviyelerde olmaları işleri kolaylaştırabilir. Fakat basit bir savunma ribaundu için bu ikiliden birini rakip uzunlarla mücadeleye sokmak ne kadar doğru olur? Veya play-off atmosferini yeni tatmaya başlayan Zubac, beklenen verimi verebilir mi? İşte bu nedenle takas veya buyout yoluyla geleneksel tarzda bir pivot kadroya dâhil edilmeli.

İşin teknik kısmında ise net bir karar verici seçilmeli. Yani başa baş giden bir mücadelede Kawhi veya George’un izolasyonları mı sahne alacak? Williams ile Harrell’ın perde oyunları mı kullanılacak? Landry Shamet topsuz oyundan kullanılıp şut tehdidi mi yaratılacak? Elbette bütün bunlar maç atmosferine göre değişebilir ancak psikolojik üstünlük kurulması gereken maçlarda net bir silahın belirlenmesi (mesela Bucks maçındaki dengesizlik sonucu alınan farklı mağlubiyet) olumlu sonuçlar verebilir.

Ligin en fizikli ilk beşine sahip olan 76’ers, bazı maçlarda sergilediği performansla büyülerken takımın bazı maçları nasıl kaybettiğini anlamak mümkün değil. Embiid’in maçtan maça değişen görüntüsü bu istikrarsızlığın en büyük nedeni. Fakat teknik açıdan ve kadro bakımından çözülmesi zor olan iki büyük problem var.

Josh Richardson, Tobias Harris ve Furkan Korkmaz dışında güvenilir bir şutörü olmayan Philly, Simmons’ın oyun kurucu oynadığı setlerde genelde boyalı alana hapsoluyor. Yani bu takıma, hücum alanını genişletecek olan bir şutör oyun kurucu şart.

Teknik kısımdaki problemi çözmek ise kısa vadeli bir iş değil gibi. Zira Embiid ve Simmons, saha içinde bir türlü istenen uyumu yakalayabilmiş değiller. Genelde perde oyunu oynayan ikiliden biri, topla buluştuğu zaman tekrardan diğer arkadaşına pas atmadan pozisyonu izolasyonla tamamlamaya çalışıyor. Durum böyle olunca sahada yer alan diğer üç oyuncunun verimi düşüyor ve takımın hücum alanı iyiden iyiye daralıyor. Bunu çözmek için iki yol var: Ya bu oyunculardan birisi takaslanmalı ya da Simmons isabetsiz de olsa şut atmaya başlamalı.