NBA kontratları #1: Fiyat/performans anlamında en iyi kontratlar

Malum, 2019’un yaz ayları NBA tarihinin en çılgın hamleleriyle geçti. Süper yıldızlar ligin dengesini değiştiren hamlelerle başka takımlara giderken çoğu önemli tamamlayıcı parça da yeni kontratlara imza attı. Tabii bu kontratların bazılarının elden çıkarılması çok zor. Bazıları ise fiyat/performans anlamında beklenmedik seviyelere çıkmış durumda. İki bölümlük yazı dizimizde ilk olarak işin olumlu tarafına bakalım.

2010-2011 sezonunda MVP unvanını elde eden Derrick Rose, talihsiz sakatlıkların peşi sıra gelmesiyle ortalama bir basketbol oyuncusuna dönüşmüştü. Ligin atletizm ve hız konusunda elit guard’ı olan oyuncu gitmiş ve yerine klasik bir bench oyuncusu gelmişti.

Rose, bu yaz arasında serbest kaldığında çoğu takım ona kontrat götürmedi. Kısa oyuncu ihtiyacı olan Detroit Pistons ise iki yıl 15 milyon dolarlık teklif yapınca 31 yaşındaki oyuncunun yeni takımı belli olmuştu. Çapraz bağlarındaki kronik sorun edeniyle kenardan gelen ve en fazla 25 dakika süre verilen Rose; 17,8 sayı, 2,3 ribaund ve 5,8 asist ortalamalarıyla beklentileri aşmış durumda.

Hız konusunda eski günlerini andırması ve atletizm olarak toparlanmasının yanı sıra üçlüklerde kariyerinin en iyi oranlarına yaklaşması ve savunmadaki sertliği, D-Rose’un değerini arttırıyor.

Modern basketbol döneminde birçok teknik değişim yaşanırken pozisyon bazında önemli bir görev oluştu: “three&D”, yani üçlük atıp savunma yapabilen forvetler. Bu forvetler arasında çok iyi üçlük atıp savunması vasatı aşamayan Bojan, yıllık üç milyon dolar maaş başladığı NBA kariyerinde ücretini altıya katlamış durumda.

Eski Fenerbahçeli oyuncu, %41’le üçlük atıp 20,7 sayı ve 4,3 ribaund ortalamalarını yakalarken takımının en iyi ikinci kısa savunmacısı olmayı başardı. Rakiplerinin Bojan’a karşı denediği şutların yalnızca %37’sinin isabetli olması, bunun en net örneği.

Tabii nokta şutör rolünün yanı sıra gerektiğinde sorumluluk alıp hücumu yönlendirebiliyor oluşu ve Utah Jazz’in alan paylaşımına yönelik bir hücum stratejisi belirlemesi, Bogdanovic’in değerini arttırıyor.

George Hill, 14 sezonluk NBA kariyeri boyunca daima aranan adam oldu. Savunmada asla vasatın altına düşmemesi ve hücumda yeri geldiğinde topsuz oyuna geçip yeri geldiğinde bütün maçı yönetmesiyle her sisteme uygun bir guard hâlini aldı.

Giannis Antetokounmpo önderliğindeki Milwaukee Bucks hücumu, Yunan yıldızın durdurulması güç boyalı alan oyunlarına alan sağlamak için ideal bir top yönlendirici ve birkaç şutöre ihtiyaç duyuyor. %51,3’le üçlük atan ve bu alanda takımının en iyisi olan Hill; 10,2 sayı ve 3,7 asist ortalamalarıyla takımının hücum verimini arttırıyor.

33 yaşındaki guard, savunmadaki oyun bilgisi ve perde hücumlarındaki eşsiz pas zekâsıyla göz dolduruyor. Tabii play-off zamanı işler sıkıştığında tecrübesiyle takımını öne taşıyabilme ihtimalini de elinde bulunduruyor.

Indiana Pacers, süper yıldızı Victor Oladipo’yu sakatlığından ötürü henüz kullanabilmiş değil. Malcolm Brogdon ve Myles Turner önderliğinde konferans altıncılığını alan takımda TJ Warren, kariyer sezonunu geçiriyor.

Phoenix Suns kariyerinde dağınık skorer görüntüsü çizen, yani fazla şut kullanıp savunmada verim göstermeden skor üreten Warren, Pacers’taki ilk yılında bambaşka bir oyuncuya dönüştü. Maç başına şut deneme ortalamasını 1,6 azaltan ancak sayı ortalamasını koruyan forvet; 17,9 sayı ve 3,9 ribaund ortalamalarını yakaladı.

Savunmada ise kendisine karşı yapılan her üç penetreden birini durdurabilmesi, maç başına dört perde asisti ve iki asist pası yapması, henüz 26 yaşında olan forvetin değerini arttırıyor.

Hazırlayan: Kuzey KILIÇ