NBA karnesi #3

“Eğlenceli adam” Kawhi Leonard’ın finalleri domine etmesinden bu yana NBA’i çok özlemiştik. Bu özlem hızlıca yerini irdeleme safhasına bıraktı, bunun başlıca sebebi ise oyuncular. Bu zamana kadar sakarlıklara, potaya yetişmeyen atışlara özlemden dolayı gülümsüyorduk ama ligin genel anlamda bir ciddiyet sıkıntısı mevcut. Bunun hızla düzeleceğini umut edip konularımıza geçelim.

Kyrie Irving ve Gordon Hayward’ın yeşil-beyaz formayı ellerinde tuttuğu basın toplantısı çok uzakta değil, sonrasında olanlar ise keşmekeşten başka bir şey değildi. O dönem bitti, yaşasın yeni Celtics!

Bu takım baştan aşağı Brad Stevens kokuyor, takımın eksiklerini herkes görüyor ama el uzatmak yürek istiyor. Ah o Al Horford ellere yar olmasaydı aklımızda soru işareti de kalmazdı, neyse takıma dönelim. Kemba Walker yeni evinde mutlu gözüküyor. Hayward o talihsiz sakatlığın etkilerinden kurtulmuş, bir nevi bilgelik dönemine girmiş. Kısacası o eski parkelerin hakkını verecek bir takım var sahada. Red Auerbach bir yerlerde keyif purosunu yakmış olabilir.

*Bu satırları cumartesi yazdım ve bilin bakalım ne oldu? Aynı gece Hayward’ın eli kırıldı, purolar iptal…

Sezonun ilk kısmında rahat bir fikstürleri var, onlar da bunu gayet iyi değerlendiriyorlar. Takımın lideri Lebron James sezona beklenenden hızlı başladı. Rakamlardan öte bir performans sergilediği çok açık, takım zorlanmaya başladığında beşinci günün şafağında beliren Gandalf gibi maça müdahale ediyor. Anthony Davis ise gerçekten Lebron’un kariyeri boyunca sahip olduğu en iyi takım arkadaşı; savunmada daimi bir tehdit, hücumda ise yaşlı partnerinin omuzlarından yük alıyor. Bu ikili sezonu bu seviyeden açınca işler her türlü yolunda gidiyor.

Sezon başlayalı epey vakit geçti ve ben onu övmekte oldukça geç kaldım, bunu büyük bir memnuniyetle kabul ediyorum. Ligin sayı, ribaund ve asist ortalamalarında ilk 10’da yer alan bir oyuncudan bahsediyorum size. Rakamları geride bırakırsak, bir maç dışında sahaya hükmeden bir isim aynı zamanda bu. Doncic’ten bahsedip de yaş konusunu atlayacağımı sanıyorsanız yanılıyorsunuz, son kısımda ben de o nimetten faydalanacağım. Sahi siz 20 yaşındayken ne yapıyordunuz?

Burada Kawhi Leonard’a yükleneceğimi düşünüyorsanız baştan söyleyebilirim, bir alt başlıkta buluşalım. Kawhi iki hafta peş peşe ulusal maç yayınında olan karşılaşmalara çıkmadı ve herkesten açıklamalar gelmeye başladı. Kimi oyuncular ‘’Ben bu tarz dinlenmem!’’ dedi, kimi basın mensupları da Kawhi’ya yüklendi.

Konuşulanları bir kenara bırakıp ufak bir hesaplama yapalım. Normal sezon 177 gün sürecek, bu süreçte her takım 82 maç oynayacak ve sonuç olarak ortalama 2,15 günde bir bu oyuncular parkeye adım atmış olacak. Sürekli aynı yerde maça da çıkmıyor bu basketbolcular ve bir yandan da bu tempodan psikolojilerinin etkilendiğine dair yazılar çıkıyor. Gece o maça kalkıp bu sebeple oynamayacak bir oyuncunun olması insanı hayal kırıklığına uğratabilir ama hatayı yanlış yerde arıyor gibiyiz.

Önce Anthony Davis takasında alınanlar, sonra drafttan Zion Williamson’ın gelmesi peş peşe büyük ikramiye tutturmak gibi bir durum. Bu iki etmen yetmezmiş gibi Brandon Ingram’ın oyununa seviye atlatması harika bir durum değil mi? Maalesef değil. Lakers için fikstürleri rahat demiştim, Pelicans için de fikstür oldukça zor başladı. Heyecanla beklediğimiz Zion henüz resmi maça çıkamadı. Derrick Favors’ın da arada sakatlanması ve Jrue Holiday’in formsuz başlaması onların gardını baya düşürdü. Zoraki bir ‘’otur sıfır’’ olmuş oldu. Neyse ki gelecekleri oldukça parlak gözüküyor.

David Fizdale basın toplantılarında oyuncuları için masa yumruklayan, lig genelinde oyuncular tarafından sevilen bir koç. Yaptığı işe gelecek olursak; Knicks yönetiminden “iyi oynatma bu oyuncuları” emri almış olabilir mi? Kendisi takıma el freni olmuş gibi gözüküyor. Son olarak, cidden o yönetimden böyle bir emir gelse şahsen şaşırmam.