Indiana Pacers'ın bugünü ve yarını kuzey-kilic-degerlendirme-victor-oladipo

Bill Gates, 1996’da yazdığı ‘’İçerik Kraldır’’ makalesinde içeriğin önemi kadar biçimin de mükemmelliğinden bahseder. Yani elde olan içerik, en güzel biçimde insanlarla buluşturulmalıdır.

NBA’in mütevazı kadroları arasında yer alan Indiana Pacers, içeriği en güzel biçimde işleyerek NBA’de playoff potasına girmeyi başardı. Hem de takımın baş aktörü Victor Oladipo olmadan. Karşılarına çıkan rakip ise sezonun hayal kırıklıkları arasında yer alan Boston Celtics'ti. Ancak geçtiğimiz pazar günü oynanan serinin dördüncü maçı ile içeriği ortalama, biçimi harika olan takımın hikâyesi bu sezon için sona erdi. Peki Pacers, bu sezonu nasıl geçirdi? Onları nasıl bir gelecek bekliyor?

Victor Oladipo: Paul George’u 2017 yazında Victor Oladipo ve Domantas Sabonis karşılığında Oklahoma City Thunder’a gönderen Indiana Pacers, kâğıt üstünde berbat bir takas süreci geçirmiş gibiydi. Ancak bu sezon özelinde her iki oyuncunun verdiği katkı, durumu neredeyse dengeledi. 24 Ocak’ta sakatlık geçirmese All-Star seçilecek olan Victor Oladipo, özellikle de takım içi liderliği ve olgun oyun tarzıyla göz dolduruyordu. Ancak yaşadığı talihsiz sakatlık kariyer sıçramasını geciktirdi.

Bojan Bogdanovic: Victor Oladipo, “all-around” tarzında bir oyuncu olmasına rağmen şut performansı biraz dalgalı. Onun bu yönünü tolere eden isim ise Bojan Bogdanovic. Kariyeri boyunca şutör özellikleriyle öne çıkan Bogdanovic, sezonun ilerleyen dönemlerinde çevre savunmasındaki gelişimi ile de takıma can kattı. Ayrıca Mart ayında sergilediği hücum performansı, bütün bunların üzerine krema oldu.

Myles Turner: Turner, yılın savunmacısı için öne çıkan beş adaydan birisi. “Pick&roll” oyunlarından sonra devrilmesiyle boyalı alanda sertlik yaratan Turner, perdeden sonra tepede kalarak şut tehdidiyle rakibin savunma rotasyonunu sekteye uğrattı. Turner’ın forvetlerden yönlendirdiği toplarla da tehlike yarattığını söylemek mümkün.

Domantas Sabonis: Takım için büyük öneme sahip bir başka isim Domantas Sabonis. Her iki pota altında da yarattığı ribaund tehdidi ve pick&roll sonrası boyalı alan devrilmeleri onun en önemli özellikleri. Bu sezon fena şut atmayan Sabonis, yılın altıncı adamı için uzunca bir süre gündemde olan isimlerdendi.

Cory Joseph: Cory Joseph bazılarının kanaatine göre NBA’in hakkı verilmeyen oyun kurucularından birisi. Hücumda skorer yönü biraz zayıf ancak boyalı alana penetre ettikten sonra geri kalan dört arkadaşına çok iyi servisler yapabiliyor. Ayrıca çok özel bir savunma zekasına da sahip.

Tyreke Evans & Wesley Matthews: Takımın en tecrübeli isimleri... Tyreke Evans, geçtiğimiz yaz ‘’Artık potansiyelimi tamamen göstermek istiyorum.’’ demecini vermişti. Disiplin sorunları ve sakatlıklarla geçen kariyerinde net bir düzey tutturmak isteyen Evans, bu sezon hiç fena iş çıkarmadı. Özellikle dip bölgelerden yaptığı katlarla "horn" oyunlarının varyasyonunu arttıran taktiksel özelliği, koç Nate McMillan’ın gizli silahı oldu. Bu sezonu üç farklı şehirde geçiren Wesley Matthes ise son durağı Pacers’a skor anlamında önemli katkı verdi.

Darren Collison: Kariyerindeki ‘’dağınık guard’’ tanımına bu sezon çizgi çeken Collison, skorer oyununu bir seviye yukarı taşıdı. Bunun yanı sıra tepe savunmasını ve top yönlendirmesini de geliştirdi.

Indiana Pacers’ın bu sezonki hücum stratejileri: Pacers hücumunun %14.3’ünü geçiş hücumları oluşturdu. Geçiş hücumlarında maç başına ortalama 18.3 sayı üreten Pacers, özellikle Oladipo’nun oynadığı maçlarda bu hücumu daha verimli kullanıyordu. Joseph veya Collison ikilisinin direksiyonda olduğu anlarda çizgi setlerinin yaygınlaştığı görüldü.

Indiana Pacers, ligin en çok pick&roll sonrası devrilme oyununu oynayan takımı. Toplam hücumun %11.4’ünü bu oyun oluştururken; en yakın takipçisi LA Clippers ile aralarında %5.3’lük bir fark var. Tabii bunda Myles Turner, Thad Young ve Domantas Sabonis gibi efektif uzunların etkisi büyük. Cory Joseph’ın p&r sırasındaki pas yeteneği de bir o kadar önemli.

Pacers, bire bir oynama sıklığında lig 24’üncüsü. Hücumun yalnızca %5.2’lik bir kısmı isolation’dan oluşuyor. Tabii bu yüzde, Victor Oladipo’nun olduğu maçlarda daha yüksekti. Ancak geri kalan kısaların takım oyununda iyi verim vermesi, bu yüzdeyi düşürdü.

Pick&roll’de boyalı alana devrilen uzunlar “post-up” oyunlarında da aynı verimi verebiliyor. Maç başına 6 kez post-up oynayan Pacers, bu oyunlardan maç başına ortalama 5 sayı buldu. Özellikle Myles Turner’ın etkisi burada fazla.

Indiana Pacers, sezonun en az “clutch time” oynayan takımı (2,9 dakika). Clutch anlarda öne çıkan oyuncu ise Bojan Bogdanovic.

Yine uzun rotasyonunun etkisiyle Pacers ligde en fazla “hand-off” oynayan üçüncü takım. Tabii Bojan Bogdanovic’in şut tehdidi hand-off oranını arttıran bir başka faktör.

Hücumda genel olarak uzunlar üzerinden kısa setleri çizen Pacers, savunmada ise boyalı alanda fena iş çıkarmıyor. Sabonis-Turner ikilisinin boyalı alanda yarattığı etki, Bogdanovic’in gelişen savunması, Joseph’in çabukluğu ve takımın uyumu savunmadaki kilit noktalar.

2019 yazı, NBA’de transfer dedikodularının havada uçuştuğu bir dönem olacak. Birçok yıldız serbest kalacak ve “tanking” yapan takımlar bu sezonu hedef olarak belirlemiş durumda. Indiana Pacers’ta da birçok isim serbest kalacak:

Thaddeus Young, Tyreke Evans, Bojan Bogdanovic, Darren Collison, Cory Joseph, Kyle O'Quinn, Wesley Matthews.

Kyle O’Quinn ve Wesley Matthews dışındaki oyuncular, sağlam bir temel adına net yan parçalar olabilir gibi gözüküyor. Ancak Victor Oladipo’nun takıma dönüşü tek başına yeterli olmayacaktır. Pacers, maaş boşluğunu en iyi şekilde değerlendirerek yıldız bir ismi kadrosuna katmalı.

Serbest kalacak oyunculardan Bojan Bogdanovic, Cory Joseph ve Tyreke Evans üçlüsü takımın geleceği için hayati önem taşıyor. Indianapolis şehri, serbest oyuncu havuzundan yapılacak yerinde takviyeler ile gelecek sene gözlerin pasını silecek bir basketbol takımı izleyebilir.