İki seri, bir yedinci maç, birçok hikâye

MVP: Kevin Durant

Seri ortalamaları: 33.2 sayı, 5.0 ribaund, 4.4 asist

Serinin beşinci maçında sakatlanan Kevin Durant, o maça kadar gösterdiği performansla herkesten farklı bir seviyedeydi.

Gölgede Kalan: Andre Iguodala

Seride 13.2 sayı ortalaması yakalayan tecrübeli oyuncu 12/25 ile üçlük atarak ekstra katkı sağladı. Özellikle karar anlarında sorumluluk almaktan kaçmadı ve Houston’a karşı takımına zaferi getiren unsurlardan oldu.

Hayal Kırıklığı: Clint Capela

Seride yalnızca 8.8 sayı ortalamayla oynayarak hücumda çok zorluk yaşayan Capela, bunun yanı sıra savunmada büyük açıklar yarattı. Takımın ana aksiyonları sırasında hatalı yerleşimler ve yanlış pas seçimleri, minimal düzeyde de olsa takıma zarar verdi.

Ne seriydi ama… Warriors-Rockets serisi, birbirinden ilginç hikayelere sahne oldu. İlk maça ‘’Hamptons Five’’ ile başlayan ve serideki ciddiyetini ortaya koyan Golden State, genel olarak tempoya dayalı birebir hücumlardan yararlandı. Kevin Durant’in Los Angeles Clippers serisinde yakaladığı ivme Teksas ekibine karşı da devam ederken; Steph Curry, Draymond Green ve Klay Thompson üçlüsü kendi rollerini en iyi şekilde yerine getirdi. Özellikle de seriye harika başlayan Green, alışık olduğumuz savunma performansını sahaya yansıttı ve işin hücum tarafını organize etti.

Houston Rockets cephesinde ise James Harden’ın etkileyici performansı devam ederken Eric Gordon, PJ Tucker ve Chris Paul üçlüsü beklenen katkıyı verdi. Ancak Rockets, bu dört isim dışında istikrarlı bir katkı alamadı. Pota altında yaşadığı problemler, alınan yenilgilerin nedeni oldu. Savunma ribaundlarını aldıktan sonra organize bir şekilde rakip sahaya geçmekte zorlanıldı ve rakibe birçok hücum ribaundu verildi. Rockets’ın takım içi problemlerine ilk maçtaki hakem hataları da eklenince Warriors evindeki ilk iki maçı kayıpsız geçti.

Toyota Center’a 2-0 galip gelen GSW, kendi ritminden taviz vermiyordu ancak kazanılan her iki maçta da fark oldukça yakındı. Kendi evinde toparlanma emareleri gösteren Rockets, yan parçalardan daha fazla verim alarak serideki ilk galibiyetine uzandı. Gelecek maçlar adına da ümit verdi. Serinin dördüncü maçında tempo iyice yükselmiş ve Harden’ın savunma konsantrasyonu da hücumunun seviyesine yükselmişti. Austin Rivers, Iman Shumpert, Eric Gordon, PJ Tucker ve Chris Paul beşlisinin verdiği destekle seriyi 2-2’de eşitleyen Houston; alışıldığı üzere oyununu pick&roll ve birebir oyunlar üzerinden kurguluyordu.

Rockets’ın sahasındaki iki maç Golden State için önemli getiriler sundu. Kevon Looney’i maçın belirli bölümlerinde kullanan ve verimli bir katkı alan GSW, hücum düzeninde boyalı alan oyunlarını biraz daha fazla kullanmaya başladı. Özellikle de Steph Curry’nin üç saniye koridorunda dağıttığı toplar ve Durant’in daha fazla penetre etmesi serinin ilerisi adına önemli bir ışıktı.

Serinin beşinci maçı tıpkı ilk dört maç gibi inanılmaz bir tempoya tanık oldu. Başa baş giden mücadelede Kevin Durant’in sakatlanarak soyunma odasına gitmesi ve serinin devamında forma giyemeyecek olması takımı adına bir endişe yarattı. Ancak Curry bu noktada sorumluluğu tamamen ele aldı. Seri boyunca istediği performansı sergileyemeyen yıldız oyuncu, ilk olarak serinin beşinci maçını takımına getirdi. Altıncı maçta ise ilk yarıyı 0, ikinci yarıyı 33 sayı ile kapatan Curry, Durant’in başladığı işi bitirdi. Tabii bu maçlarda Kevon Looney’in ribaund, Igoudala’nın ekstra skor katkısı ve Draymond Green’in inanılmaz eforu göz ardı edilmemeli.

MVP: CJ McCollum

Seri ortalamaları: 26.4 sayı, 2.9 asist, 6 ribaund

Birçokları için bu serinin MVP’si Damian Lillard olabilir. Ancak ikinci, üçüncü ve serinin kader maçı olan yedinci maçtaki CJ McCollum performanslarının seride anahtar işlevi gördü.

Gölgede Kalan: Rodney Hood

14.7 sayı ortalaması yakalayan Hood, seri öncesi takımının eksik olduğu hücumda ekstra opsiyon kısmında takımına yardımcı oldu. Tecrübeli oyuncu, özellikle altıncı maçta ürettiği 25 sayı ile hücum gücünü ortaya koyarken serinin ilk dört maçında öne çıkan savunmacılardandı.

Hayal Kırıklığı: Mike Malone.

Oyuncu bazında Gary Harris, Will Barton gibi isimleri bu kategoriye sokabiliriz ancak koç Malone’un aldığı bazı kararlar tartışma konusu oldu. Kısa rotasyonunda çok fazla değişim yapması, takımının ritim kaybetmesine yol açtı.

İlk olarak şunu söylemek lazım: Denver Nuggets, turu kaybeden taraf ancak normal sezonda gösterdikleri iyi performansın ardından play-offta da gayet başarılıydılar. Takımın yıldızı Nikola Jokic’in, kariyerindeki ilk play-off macerası olmasına rağmen, liderliği ve organizatörlüğü eşliğinde göze hoş gelen bir Nuggets izledik.

Oklahoma City Thunder serisinden büyük bir ivmeyle çıkan Damian Lillard, Denver serisine de çizgisini koruyarak başladı. İlk maçta 39 sayı üreten yıldız oyuncu, takım arkadaşlarından destek alamayınca mağlubiyete engel olamadı. Serinin ilk maçında galibiyete uzanan Denver, Jokic üzerinden kurduğu setlerle rakibine üstünlük sağladı. İkinci maça geçildiğinde ise Lillard kötü şut atmasına rağmen McCollum ve diğer oyuncularından katkı alan Portland seriyi eşitledi.

Serinin ilk iki maçında Portland’ın zayıf karnının pota altı olarak belirleyen Denver; Enes Kanter ve Meyers Leonard ikilisi sahada olduğu zaman Jokic’e alan açıyor ve ona birebir oynama şansı veriyordu. Bu durum seri genelinde devam ederken Portland koçu Terry Stotts’un Zach Collins hamlesi geçici de olsa çözüm oldu.

Portland’ın evi Moda Center’a taşınan seride üçüncü maç, CJ McCollum’ın şovuna sahne oldu. Üçüncü maçta 41 sayı atan McCollum, yarı final turunda takımın taşıyıcısı haline gelmişti. Savunma kısmı sorunlu olsa da Enes Kanter’in hücumda verdiği sayı ve ribaund katkısı takıma ekstra opsiyonlar sunarken Damian Lillard işin dağıtım kısmına yönelmek zorunda kaldı. Rakip savunmacılar tarafından kendisine yapılan ikili sıkıştırmalar onu oldukça zorlarken dördüncü maçta ‘’logo modu’’na geçen Lillard çözümü bulmuştu. Topu yarı sahaya getiren ve hemen elinden çıkaran yıldız oyuncu, boyalı alandan kat ettikten sonra tepeye çıkıyor ve uzun perdesi alarak ya biraz daha geri gidip şutunu kullanıyor ya da içeriye penetre edip forvet/uzun pas opsiyonu yaratıyordu.

Denver’da ise ana plan fazla değişmemişti. Nikola Jokic tepede top aldığı zaman bir kısanın ve bir forvetin sağ-sol dip olmak üzere ters kanatlara kat yapmasıyla başlayan set, diğer uzunun hareketsiz kısaya perdeye gitmesi ve rakip savunma rotasyonunda birden fazla kaymaya neden olması ile sonuçlanıyordu. Bu durumun oluşturduğu boşlukları iyi değerlendiren Nuggets, dördüncü maçı kazanarak seriyi eşitledi. Ardından kendi evindeki beşinci maçı da kazanmayı bildi.

Altıncı maçta aynı hücum setlerini kullanan Denver, Nikola Jokic’in yorgunluğu nedeniyle bazı aksaklıklar yaşadı. Portland cephesinde ise Zach Collins’in getirdiği savunma enerjisi, Rodney Hood’un önemli skor katkısı ve McCollum&Lillard ikilisinin hücumdaki ritmi rüzgârın Portland’a geçmesini sağladı.

Etkileyici bir zafer elde eden Portland, yedinci maça bir hayli kötü başladı. İlk çeyrekte adeta pota döven Trail Blazers, McCollum’ın bireysel katkılarıyla ayakta kaldı. Lillard da ikinci periyot ile kendini toparladı. İlk yarının tamamında ekstra bir şey yapmayan ancak basketbolun doğrularından şaşmayan Nuggets, ikinci yarıda yorgunluk belirtileri gösteriyordu. Jokic’in pasör skorerden saf skorere dönüşmesi hücumun işleyişi için problem yarattı. Portland cephesi McCollum’ın yanında Lillard’ı monte etmiş ve Evan Turner’dan da beklenmedik bir katkı almıştı. Maçın sonlarında doğru kararlar veren ve daha az hata yapan Portland, 100-96’lık zaferle 19 yıl aradan sonra konferans finaline yükselmeyi başardı.

Denver’da Jamal Murray ve Gary Harris’in seri boyunca istikrarsız olması, Nikola Jokic’in altıncı maç itibarıyla yorgun düşmesi ve bench katkısının iyiden iyiye azalması peri masalında bir sonraki sayfayı yazmalarına engel oldu. Ancak bu sezon hikayesinin son sayfası, önümüzdeki on yıla yayılabilecek olan bir hikaye kitabının ilk bölümü olabilir. Portland cephesi ise şu an yalnızca basketbola ve parkeye odaklanmış durumda. Zira karşılarında Thanos’un eldivenini basketbol arenasında takan Warriors var. Peki Trail Blazers’ın Iron Man’i kim olacak?