Geleceğin yıldızları #3 | Göktuğ Baş – Özel röportaj

Modern basketbol döneminde forvet pozisyonunda oynayan oyuncular, aslında yeni sistemin bir nevi temelini oluşturuyorlar. Her ne kadar oyundaki üçlük sayısı artsa da, “pace” olarak tabir edilen hücum sayısı, 2020’ler basketbolunun temelini oluşturacak gibi duruyor. Yani kısaların üçlük silahı, oyunun hızına göre değer kazanabilir. Zira 2015-2019 yılları arasında damga vuran Golden State Warriors modeli, üç sayılık isabetler üzerinden şekillense de bu yıllar arasında hücum sayısı, top dağıtım hızı ve hücuma çıkış hızı en yüksek olan takımdı.

Bu bağlamda forvetler; kısa ve uzun olmaktan çıkıp, “üçlük atan ve hızlı” ve “atlet ve hızlı” olarak ikiye ayrılıyorlar. Kevin Durant, LeBron James gibi her üç şeyi de yapan anomaliler dışında forvetlerde genel ayrım bu yönde.

Anadolu Efes’in şimdilerdeki genç yıldızlarından olan Göktuğ Baş, Türkiye’deki yerli oyuncu havuzu içinde belki de en atlet isim. Yani yukarıdaki sınıflandırmanın ikinci kısmında yer alıyor. Gerek Milli Takım’daki gerek Anadolu Efes’teki maçlarında, serbest atış çizgisinden adımlayarak bitirdiği smaçları, alley-oop pozisyonlarında hem tamamlayıcı hem de hazırlayıcı olarak görev alabilmesi ve yaptığı bloklarıyla bunu birçok kez kanıtladı. Peki, Göktuğ’un kariyer hikâyesinde neler saklı? Gelecekteki hedefleri neler?

Basketbolla, 2010 Dünya Kupası sayesinde tanıştım. Fiziksel özelliklerimin uygun olması ve o dönemler, basketbolun ülkemizde de iyice popüler olması beni basketbola yönlendirdi.

Aslında basketbola iki defa başladım. 14 yaşıma geldiğim zaman bu oyun için yetersiz olduğumu düşünüyordum. Basketbolu bırakıp derslerime odaklanmaya başladım. Şu an Anadolu Efes’te antrenör olan ve açıkçası benim için bir antrenörden çok daha fazlası, abi, olan Berat Şakrakdil, basketbola dönmem için elinden geleni yaptı. Özellikle de mental anlamda değerli katkılarda bulundu. Sonrasında Efes’e dönüp oyuna yeniden başladım ve bunu bir meslek hâline getirmeye karar verdim. Buradan kendisine teşekkür etmek istiyorum.

Anadolu Efes, ülke basketbolumuzun lokomotifi. Cedi Osman ve Furkan Korkmaz’a verdikleri önem, destek ortada. Yani her ikisi de şu an NBA’de oynuyorlar. Onların yetişmesinde büyük pay sahibi Efes. Bence gelecek süreçte de onlarca değerli sporcular yetiştireceğiz. Altyapımızdaki ışık çok yüksek. Tabii bunun asıl nedeni kulübümüzdeki her görevlinin, antrenörlerimizin kısacası kulüp kültürünün, basketbolla olan uyumundan kaynaklanıyor. Bu nedenle iyi sporcular yetişiyor ve şampiyonluklar kazanılıyor.

Bence atletizm ve oyun görüşü olarak yeterli seviyedeyim. Ayrıca saha içindeki savaşçı karakterimin bana çoğu zaman olumlu sonuçlar verdiğini düşünüyorum. Eksilerde ise en çok öne çıkan şey şut. Çok çalışıp şut konusunda bir istikrar yakalamam lazım. Bunun farkındayım. Her alanda iyi olmak istiyorum çünkü bu oyuna çok şey borçluyum.

Bizim yaşımızdaki oyuncular için bu lig, deplasmanlı sisteme alışmamızı sağlıyor. Böylece işin saha dışı kısmına da profesyonel bir gözle bakabiliyoruz. Tabii bunun yanı sıra değerli arkadaşlıklar kuruyorsunuz, tecrübeler ediniyorsunuz ve oyunun yalnızca sayı atmakla ilgili olmadığını görüyorsunuz. Benim için, yaşadığım şampiyonluk da çok değerliydi tabii…

Genelde benim üzerime çizilen alley-oop setlerini seviyorum. Tabii pick&roll/pop setlerini de çok seviyorum. Oradaki akışkanlık, teknik incelemeler, adımlama, zamanlama… Bir denklem gibi. Savunmada ise bire bir hayranıyım. Çünkü hücumumu da bunun üzerine kuruyorum. Yani kendi hücum felsefemi rakibin yapabilme ihtimalini düşünüp ona göre müdahale ediyorum.

Bence bir forvetin kendisinden daha kısa ve hızlı bir oyuncuyu savunabiliyor olması büyük bir avantaj. Çünkü böylece hücumu savunmada başlatabiliyorsunuz. Takımınızı çok daha hızlı bir şekilde hücuma çıkartıyorsunuz.

Çocukluğumdan beri LeBron James’e hayranım. O benim için bir idol. Dolayısıyla şu anda Los Angeles Lakers taraftarıyım. Avrupa’da ise hem yakından takip edebildiğim hem de oyun tarzlarını sevdiğim için Adrien Moerman ve Chris Singleton’ı beğeniyorum.

Bence beş oyuncunun da çizgi dışına çıkması bir mitten çok genel geçer kabul olacak. Yani boy uzunluğu veya pozisyon ayırt etmeksizin herkesin şut ve dripling konularında belirli bir seviyenin üzerinde olması gereklilik hâlini alacak. Belki ileride dörtlüklerden hatta beşliklerden bile bahsedebiliriz.

Açıkçası Türkiye koşullarında bu iki şeyi dengede götürmek gerçekten de çok zor. Lisedeyken Okyanus Koleji’ndeki eğitmenlerimiz bize hem teorik hem de pratik anlamda yardımcı oldular. Şu anda ise üniversitedeyim. İstanbul Gelişim Üniversitesi’nde BESYO bölümünde okuyorum. Diğer arkadaşlarım kadar olmasa da eğitimimi ihmal etmemeye çalışıyorum. Çünkü bu oyun, yalnızca fiziksel güçle alakalı değil. Zekâ da gerekiyor.

Küçüklüğümde uçaklara büyük ilgi duyuyordum bu nedenle pilot olmak isteyebilirdim.

Yakın arkadaşlarımla vakit geçirmekten ve evde dizi izlemekten hoşlanıyorum. Basit ama gayet rahatlatıcı.

Favori film, dizi ve yemeklerin neler?

Film olarak Harry Potter serisini çok seviyorum. Dizi olarak ise büyük bir How I Met Your Mother hayranıyım. Yemek konusunda net bir seçimim yok bu nedenle döner ve lahmacun diyeceğim.

You First menajerlik ekibimle birlikte bu konuyu aslında çoğu kez konuşuyoruz. Tabii ailem ve antrenörlerimin düşünceleri eşliğinde. Genel planım önce Türkiye’de ardında global bazda iyi kabul edilen bir oyuncu ve insan olmak. Umarım bunu başarabilirim.