Efes ruhu

Sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim. Teşekkürler Anadolu Efes! Bir sezon öncesinde ligi sonuncu bitirip, ertesi yıl EuroLeague Final-Four’unda finale çıkmanın filmi yapılsa, “Böyle film mi olur, herhalde senaryoyu David Benioff ve D.B. Weiss yazmış” diye düşünürdüm.

Herkes gibi ben de Anadolu Efes’in gergin başlayacağını ve ellerin titreyeceğini düşünüyordum. Fakat ilk beş dakikada Shane Larkin ve James Anderson tereddüt etmeden atmaları, temsilcimizin tüm çekingenliğini aldı götürdü. Hücumda işler ne kadar yolunda gittiyse, savunmada tam tersi bir durum oluştu. Efes içeri kapandıkça, CSKA kısaları el üstü şutlarla skor üretmeye başladılar. İlk çeyrek boyunca birebirler üzerinden 6/8 ile üç sayılık isabet bulup 29 sayı ürettiler.

Koç Ergin Ataman, Larkin - Rodrigue Beaubois - Krunoslav Simon’u, yani üç top taşıyıcısını parkeye sürerek tempoyu bir miktar yavaşlattı ve 14 sayıya kadar çıkmış olan fark sekiz sayıya indi. Aynı Fenerbahçe Beko maçında olduğu gibi kısa süreliğine uzun beşe dönen Ergin Ataman, ofansif ribaunt üstünlüğünü ele geçirip, momentumun alınmasını sağladı. Ribauntları alınamasa bile çoğu zaman potaya atak yapılması, rakibin kısa oyuncularının ribaunt katkısı vermesini engelledi. Rus temsilcisinde kısaların savunmalarındaki ilk topa dokunmamaları sayesinde, tüm tempo bağlantısı kesildi. Burada bir diğer kritik nokta ise Efes’in sahada sürekli olarak üç top yönlendirici ile kalmasıydı. Temsilcimizin boş dış atışı bulana kadar top dolaştırması, 24 saniyeyi kullanmayı yanında getirdi. Efes top dolaştırdıkça CSKA savunmasındaki gedikler bulundu. Ayrı bir parantezi de yarının sonundaki sete açmak gerek. Set demek çok doğru mu bilmiyorum. Koç Ergin Ataman sihrini yaptı ve bitime üç buçuk saniye kala, Larkin’e boş üç sayılık atış fırsatını doğurdu. Anadolu Efes, Alec Peters’ın faulüyle gelen üç serbest atışla, farkın 14’lere kadar yükseldiği ilk iki çeyreği 44-42 ile sadece iki sayı geride kapatmayı başardı.

İkinci yarıyla birlikte CSKA koçu Dimitris Itoudis, Daniel Hackett ile Larkin’i hücumda eşleştirmesiyle sıkışan CSKA hücumu tekrar hareketlendi. Oyuncunun sırt dönük oyun kurması 9-0’lık seriyi getirdi. Efes, maçın genelinde Larkin’i savunmada saklamakta çok zorlandı. Yetmezmiş gibi Hines’a çizilen setler sayesinde, oyuncunun sürekli ilk adımı ağır kalan Efes uzunlarıyla (Pleiss, Motum) eşleşmesine engel olunamadı. Temsilcimiz son çeyrekte üçüncü kez geri dönmeye çalışsa da fiziksel yorgunluk ve tecrübesizlik aşılamadı. Shane Larkin’in 29 sayısına ve Dunston’ın 13 sayı, 10 ribauntluk performanslarına Simon dışında bir başka aktör eşlik edemdi. Özellikle sezonun en istikrarlı oyuncusu olan Adrien Moerman’ın performansı büyük hayal kırıklığı yarattı. CSKA tarafındaysa, Cory Higgins’in 20 sayılık oyunu, onu en iyi beşlere almayan EuroLeague’e sağlam bir mesajdı.

Sonuçta Anadolu Efes iki defa 14 sayıdan geri döndüğü EuroLeague finalini kaybetti. Maç boyunca hem savunmada, hem de hücumda sürekli eşleşme problemlerini kazıyan Clyburn’un MVP olmasıyla EuroLeague 2018-2019 sezonu sonlandı. Fakat ortaya koyulan mücadele özlenen Efes ruhunun sahada vücut bulmuş haliydi. Yaşattığınız duygular için tekrar teşekkürler çocuklar!

Genellikle üçüncülük maçlarını sahada daha çok ispatlayacakları olan, yani favori olmayan taraf kazanır. Fenerbahçe Beko’nun ve Real Madrid’in ispatlayacak konusu kalmadığına göre galibin belirleyicisi “istek” olacaktı.

Real Madrid, İspanya’da finale çıkamamanın hayal kırıklığını en azından üçüncülükle atlatmak isteyen bir tempo ile maça başladı. Facundo Campazzo’nun tepeden oynadığı ikili oyunlarla ilk çeyrekte Felipe Reyes ve Gustavo Ayon üzerinden 13 sayı ürettiler . Zaten uzun rotasyonundaki sakatlıklar sebebiyle zor günler yaşayan Fenerbahçe Beko için İspanyol temsilcisinin sahada sürekli iki uzunla kalması, 22-9’luk farkı getirdi. Fenerbahçe ise Kostas Sloukas ve Jan Vesely’nin oyuna ağırlık koymalarıyla geç de olsa maça girebildi.

Sarı-lacivertliler, sezon boyunca sıkça görmeye alışık olduğumuz şekilde, savunmanın yarattığı hücumlarla ritmini tekrar yakaladı. İkinci çeyrekteki Walter Tavares ve Vesely eşleşmesinde, Vesely’nin boyalı alana girmeden orta mesafeleri korkusuzca kullanması hücumları çalıştırdı. Bu sayede 23-9’luk seri yakalandı ve Fenerbahçe ilk defa öne geçti. İlk çeyrekten bağımsız olarak, ikinci çeyrek resmen EuroLeague Finaline döndü. Fenerbahçe savunmada dozajı arttırdıkça, üzerindeki ölü toprağını da attı. Özellikle ikinci çeyreğin altıncı dakikasında oynanan bir set var ki, tüm yazı o sete tahsis edilse yeridir! Sloukas’ın tepede perde ile başladığı ve Tavares’in çevresinde dönerek oyuncunun bir değil tam iki kere bileğini kırdıktan sonra Melli’ye asist yaptığı oyunundan bahsettiğimi tahmin etmişsinizdir.

İkinci yarıda değişim savunmasını daha çok kullanan bir Fenerbahçe vardı. Fakat Ahmet Düverioğlu’nun yavaş ayakları Fenerbahçe’nin başına iş açtı ve arka arkaya yenilen sekiz sayı, uzunların çizgiden yaptığı topsuz koşularla geldi. Burada anlaşılması güç bir nokta var: Nikola Kalinic’in süreleri. Oyuncunun halen omuz sakatlığını atlatamadığı net. Ayrıca Fenerbahçeli forvet için antrenmanın ve maç temposunun da çok önemli olduğunu düşününce, BSL Playoffları için Koç Obradovic’in oyuncuyu sahada tuttuğunu tahmin ediyorum. Zaten normal bir Obradovic takımında, maç eksiği sebebiyle kenar savunmasında bu kadar hata yapan bir oyuncunun uzun süreler alması imkansız. Sırp oyuncu bunlara ek olarak farkın tekrardan 11 sayıya çıktığı son periyotta Trey Tompkins ile bir türlü eşleşemedi.

Fenerbahçe, savunmasının kırılganlaşmaya başlamasıyla, hücumdaki topu döndürmekten uzaklaştı ve daha savruk bir oyun oynayarak maçı 94-75 kaybetti. Özellikle bir istatistiği ön plana çıkarmak gerekirse, Campazzo’nun EuroLeague Final-Four rekoru olan 15 asistine karşılık, Fenerbahçe Beko’nun da 15 asist yapması, yaşanılan hayal kırıklığının en iyi özetiydi.