Arjantin vs Fransa: Modern dönemin klasik karşılaşması

1950, Buenos Aires. FIBA Dünya Kupası tarihte ilk kez düzenleniyor. Ev sahibi Arjantin, final maçında Amerika Birleşik Devletleri’ni mağlup ederek altın madalyaya ulaşıyor. Oscar Furlong ve Ricardo Gonzalez’in ilk milli yıldızları olduğu takım, bir sonraki önemli başarısını 2004’de Atina Olimpiyatları’nda altın madalyaya ulaşarak elde ediyor. Manu Ginobili, Andres Nocioni, Fabricio Oberto ve hâlâ milli formayı giyen Luis Scola, Tangocular için tarihi bir başarıya imza atıyor...

Arjantin’in bu turnuva için açıkladığı son 12 kişi, diğer kalburüstü takımlara kıyasla biraz daha kısıtlı yeteneklere sahip görünüyordu. Avrupa’da harika bir sezonu geride bırakan oyun kurucu Facundo Campazzo ve 39 yaşındaki Scola dışında kadroda önemli bir yıldız göze çarpmıyordu. Ta ki koç Sergio Hernandez’in teknik detaylardaki ustalığına dek…

Hernandez; Scola’yı üç saniye koridoruna indirerek onun pas tecrübesinden yararlandı ve takımına ekstra hücum opsiyonları kazandırdı. Campazzo’ya kendisine has olan büyüsünü yapması için tamamıyla serbest alan bıraktı. Patricio Garino’nun etkili üç sayılık atışlarının asistlerini, içeriye penetre eden oyuncuların yapmasını sağladı. Marcos Delia ve Gabriel Deck ikilisini hücumda hareketli perde oyuncularına, savunmada serbest atış çizgisinin etrafını koruyan gardiyanlara çevirdi. Nicolas Laprovittola ve Luca Vildoza ikilisini ise mikro işlerin (top dağılımı, savunmada adam değişimi, boş katlar) yıldızları yaptı. Yani, deha kelimesinin basketbolla ne kadar iç içe olduğunu kanıtladı.

Arjantin; Güney Kore, Nijerya ve Rusya’nın yer aldığı grupta fazla zorlanmadan ve tek bir mağlubiyet almadan bir üst turdaki grup aşamasına kalmayı başardı. Venezuela’ya 20, Polonya’ya 26 sayı fark atarak çeyrek finale yükseldi. Sıradaki rakip turnuvanın en iyi oyuncularından birisi olan Nikola Jokic ve yıldız şutör Bogdan Bogdanovic’li Sırbistan’dı. Tangocular, Sırbistan’ın bütün opsiyonlarını nötralize etti, savunmada doğru hamleler yaptı ve hücumdaki fırsatları kaçırmayarak adını yarı finale yazdırdı.

2000 Sydney, milenyumun ilk olimpiyatı. Küba’lı boksör Felix Savon ve Gine’li yüzücü Eric Moussambani gibi isimlerin öne çıktığı olimpiyatta erkekler basketbol finali farklı bir olayı içinde barındırıyordu. Sürekli olarak iyi bir jenerasyon kuran ancak bir türlü madalya kazanamayan Fransa, o turnuvada finale kadar yükselmişti. Tabii Vince Carter, Kevin Garnett, Alonzo Mourning gibi isimlerin bulunduğu Amerika’yı geçememişlerdi. Les Blues, 19 yıl önceki mağlubiyetin rövanşını geçtiğimiz gün aldı.

Vincent Collet yönetimindeki takım, turnuva boyunca üç ana kriter üzerinden oynamış gibi görünüyor: Hücumda Evan Fournier ve Nando De Colo’yu sürekli olarak uzun perdelerinde kullan ve alan yarat; Rudy Gobert’in bitmek bilmeyen savunma tehdidini hücum dominantlığına taşı; Nicolas Batum, Frank Ntilikina, Andrew Albicy ve Mathias Lessort’ü mikro işlerde yücelt. Fransa bütün bu üç kriteri her maçta uyguladı ancak yalnızca ABD’ye karşı en iyi şekilde kullanabildi. O maçta süre alan her oyuncu hem hücumda hem de savunmada üzerlerine düşen görevleri yerine getirdi. Amerika’nın penetreye dayalı hücum silahı kısıtlanınca onlar için mağlubiyet kaçınılmaz oldu.

Arjantin, final için, Fransa’nın tek mağlubiyetini yaşatan Avustralya’nın oynadığı gibi oynamalı. Yani sürekli olarak şut setlerini kullanan ve boyalı alanda biraz daha sakin kalan bir sistem kullanmalılar. Kadroları bu sistem için gayet ideal. Fransa ise oyunu tamamen Rudy Gobert üzerinden kurmalı. Arjantin’in fizik dezavantajı yaşadığı pota altını Gobert gibi bir devle işlemeliler.

Hazırayan: Kuzey KILIÇ