Elveda efsane başkan...

Güzel bir günün sonunda akşam saatlerinde eve dönerken telefonum çaldı. Arayan babamdı ve ilk defa sesi boğuk çatallaşmış şekilde geliyordu. Önce hasta sandım ‘neyin var’ dedim. “Oğlum Seba...” dedi. Sonrası yok zaten...

Kendi adıma ben Süleyman Seba döneminde çocuktum çok hatırlamıyordum ama onun oturttuğu fikirler vardı. Alnı öpülecek futbolcu eli öpülecek başkandı...

“İyi insan olmadan iyi Beşiktaşlı olunmaz” sözünü ilk kez duyduğumda iyi Beşiktaşlı olmaya çalışan bir çocukken iyi insan olmaya karar vermiştim önce.

Metin Tekin’in ağzından dinlemiştim en son. Birinden bahsederken insanın gözünün içi parlar mı? Parlıyordu ‘Sarı fırtına’nın gözleri. İmkansızlıkların içinde yaşanılanlar, o kadar sıkıntılar, yokluk... Bahsedilen konular bunlar oldu ama o günler Süleyman Seba sayesinde gülerek anlatıldı hep.

“Oğlum sarı, sen şeyi şey yap biz şeyi şey yaparız” sözüne zaten sadece Süleyman Seba’nın ağzından duyunca inanırsınız.

Süleyman Seba’nın kim olduğunu zaten daha fazla anlatmaya gerek yok. Yaşarken efsane olan bir insanı zaten anlatamazsınız. Nefes alıp verdiğini bile bilmek mutlu etmeye yeterdi insanı.

Bir marşta geçer; “Sevdamız uğruna canlar verdik biz” diye. İşte son can, son canımız da yok artık. Alacağın olsun be başkan, biz yeni stadın ilk golünü atacaksın diye beklerken, sen bize harbi bi gol attın. Tam sol tarafımıza...

Şimdi bizler yetim kalmış çocuklar gibiyiz... Hoşçakal güzel insan...