Süper Lig - Fenerbahçe'nin iki yüzü

Futbol hatalar oyunu. Rakibini hataya zorlayabildiğin kadar başarılı olabiliyorsun artık. Özellikle de bu ülkede kazanabilmenin en kolay yolu karşı takımı nefessiz bırakabilmekten geçiyor. Emre Belözoğlu sonrasındaki Fenerbahçe'nin en büyük artısı da burada ortaya çıkıyor.

Aykut Kocaman'ın istediği sakin, ayağa paslarla rakip yarı sahaya yerleşip, damlaların sürekliliği ile savunmaları delme girişimi sonuç alamadığında, Fenerbahçe değişiyor. İkinci yüzü ortaya çıkıyor sarı-lacivertlilerin. Topu rakibin üçüncü bölgesine gönderip orada baskıyı arttırmak. Seken - kazanılan toplarla yaratılan pozisyonlardan gol çıkartmak.

Ligin ikinci yarısından bu yana sahada Emre Belözoğlu'nun varlığında bu plan her defasında sonuç alamasa da hep işe yaradı. Elazığ'da beraberliği kurtardı, Sivas'ta galibiyete yetmedi ama kazanacak kadar pozisyon getirdi.

Bu kadar meyve veren düzeneği maçın ilk dakikasından son anına kadar oynamak tabii ki mümkün değil. Ki zaten Aykut Kocaman'ın da böyle bir futbolu dikte ettiğine inandıracak bir veri yok elimizde. İstemediğine kanıt olarak ise içerideki BATE maçı gösterilebilir.

Ama Fenerbahçe, düzenli olarak geriye düştüğünden Aykut Kocaman'ın elindeki ipler gevşiyor ve oyuncuların insiyatif alma süreleri artıyor. Kasımpaşa maçında yaşananların ne Sivas'tan ne de kazanılan Gaziantep maçından farkı yoktu. Aykut Kocaman, -biraz da akli dengesini yitiren- geride büyük boşluklar bırakan ama neredeyse 8 kişi rakip sahada topa pres yapan takımın ateşinin altına iki odun daha atarak körükledi.

Sow ve Cristian'ın kenardan gelişi işe beraber Kasımpaşa kalecisi topu oyuna sokmak istediğinde Emre, Cristian ve Meireles'i görebiliyor, Sow-Webo-Kuyt üçlüsünün de nefesini hissedebiliyordu. Yobo'nun liderliğinde ileri çıkan savunmayı Gökhan Gönül de kurduğu hat ile ileriye bağlayınca Kasımpaşa'nın sahada hareket alanı kalmadı. İleriye gönderilen her top tekrar kendilerine döndü.

Penaltıyı getiren kornerde önünde kalan topu ileriye gönderecek hali yoktu Kasımpaşa savunmasının. Bir anlık duraksama ile Sow'un araya girmesi; korner, penaltı ve galibiyet ile geri döndü. Fenerbahçe hücum hattı kendi arasında pas yapmak yerine bazen dikine oyunu o kadar abarttı ki geri alacağından emin olmanın da verdiği güvenle rakip savunma ile paslaşır oldu.

Aykut Kocaman'ın maç sonrasındaki konuşmalarından cımbızla bir cümleyi çekelim. Ne dedi Kocaman: "Kazanmaktan başka çaremizin olmadığı, kazanmak için her yolun mübah olduğu maçlar oynuyoruz."

Sahadaki oyunun hayalindeki futbola yakın olmadığını biliyorum. Ama elindeki kadronun da Aykut Kocaman'ın hayalindekini oynamayacağının farkındayım. Fenerbahçe Teknik Direktörü, kendisine uzatılan mikrofonlara çok defa antrenör takımının önemini vurguladı. Bundan bir kez daha vazgeçmek istememesini anlıyorum ama bir önceki vazgeçişin de şampiyonluk getirdiğini ona hatırlatmak istiyorum.

Özellikle Süper Lig'de kazanmanın kestirme yolu gözünün önünde duruyor. Fenerbahçe'nin ligde oynadığı son altı maçı yeniden izleyen birisinin de bu duruma kayıtsız kalması imkansız. Ama Aykut Kocaman ısrarla takımını sahaya bildiği yolda ilerlemek için sürüyor. Kestirmeden gitmek yerine bildiği yoldan ilerleyip oyunu kuralına göre oynamayı kabul etmiyor. Maça 1-0 yenikmiş gibi santraya dizilecek olan Fenerbahçe'nin şampiyonluk şansı var, diğer yüzünün ise yok.