Çizme'de Katalan futbolu

25 Kasım 2011'de Roma, Udinese deplasmanındaydı ve 79. dakikada Antonio Di Natale'nin attığı golle 1-0 yenik durumdaydılar. Golden hemen sonra o anda oyunda olan yeni transferlerden Erik Lamela, Pablo Osvaldo boştayken pas değil de şut çekmeyi uygun gördü ve büyük bir fırsatın kaçmasına neden oldu. Pozisyonun hemen arkasında Pablo Osvaldo, soluğu takım arkadaşının yanında aldı ve şu sözleri sarf etti: “Evet, Serie A'daki üçüncü maçını tamamladın. Hala bu takım için önemli bir transfer olduğunu düşünüyor musun?”

Erik Lamela'nın Arjantin'de Serie A'ya yeni gelmiş bir çaylak olarak buna verebileceği bir cevabı yoktu. İkili arasında oluşan gerginlik takım arkadaşları tarafından ayırma suretiyle sonlandırıldı ama saha içindeki bu tartışmanın delalet ettiği şey takım içi otoriteyle direkt bir şekilde bağlantılıydı.

Keza Luis Enrique, Roma'ya teknik direktör olduktan sonra ilk resmi maçında Francesco Totti'yi yedek bırakıp takımda hiçbir oyuncunun yeri garanti değil derken, Roma'nın elenip sonrasında hem takımın kaptanıyla, hem de taraftar ve camiayla ters düşeceğini bilmiyordu ama süreç onun için çok sancılı başladı.

Fakat gelinen nokta takım omurgasının en önemli isimlerinden Daniele De Rossi'nin maç sabahı yapılan bir taktik antrenmana biraz geç kalması nedeniyle geçen hafta oynanan Atalanta deplasmanında takımındaki yerini alamaması oldu. De Rossi maçtan sonra hatasını kabul etti ve alınan 4-1'lik mağlubiyete rağmen birkaç gazeteci dışında Luis Enrique'nin bu kararını sorgulayan olmadı.

Roma'da 2011 yaz döneminden beri değişen şey sadece Luis Enrique'nin teknik direktörlüğe gelişi değildi. Uzun süredir sancılı bir şekilde devam eden Sensi dönemi İtalyan asıllı Amerikalı iş adamı Thomas R. Dibenedetto'nun kulübü satın almasıyla birlikte başka bir yola girdi ve belki de her şeyin başlangıcı bu oldu. Uzun bir süre sonra transfere önemli paralar harcandı ve teknik direktörlüğe daha önce önemli bir tecrübesi bulunmayan, mantalite yönünden de vadettikleriyle Serie A özelinde fark yaratması çok da mümkün görünmeyen Luis Enrique getirildi. Erik Lamela, Bojan Krkic, Miralem Pjanic gibi genç oyuncu transferlerinin yanında Gabriel Heinze gibi tecrübeli ama Serie A'ya yabancı oyuncuların tercih edilmesi sezon başı planlaması için çok sağlıklı görünmüyordu ve bu sıkıntıların ortasında UEFA Avrupa Ligi'nden elenerek start alınan sezonun devamı Roma için beklentilerden çok daha iyi gidiyor.

Barcelona'nın pozisyonel futbolunu İtalya'ya getirme gibi çok büyük bir hayalin peşinde koşan Luis Enrique'nin sezon başından itibaren bu konuda gösterdiği gelişim muazzam. Roma, ilk maçtan itibaren topa hakimiyette sorun yaşamıyor ve rakiplerini bu anlamda domine etmeyi başarıyor fakat bu hakimiyetten yeterli pozisyon zenginliğinin çıktığını söylemek zor. Savunmayı önde kuruyorlar ve bunun uzantısı olarak defanstaki ağırlık sezon başından beri problem yaratıyor. Kjaer, Juan ve Heinze'nin kısmen ağır oyuncular olması savunma arkasını iyi kullanan takımlara karşı hep sorun yaşamalarına neden oldu ve bunu tam olarak çözebilmiş değiller.

Benzer şekilde Luis Enrique'nin özellikle sezon başında mevkiilerle oynaması da istikrarın yakalanmasını geciktirdi. Simone Perrotta ve Rodrigo Taddei gibi oyuncuların bek olarak oynaması hem savunma dörtlüsündeki uyum, hem de bu oyuncuların pozisyon alışkanlığı nedeniyle İtalya'da eleştiri konusu oldu.

Roma, ligde oynadığı 25 maçta attığı 38 golle Luis Enrique'nin kafasındaki takım verimliliğinin çok uzağında. Daha kötüsü 31 gol yediler ve ilk 6 içinde en çok gol yiyen takım konumundalar. 4 merkez orta sahalı 4-4-2 ve 4-3-3 arasında sürekli geçiş yapıyorlar ve sistemde gösterilemeyen istikrarsızlık hem oynanan futbola, hem de alınan sonuçlara yansıyor. Luis Enrique'nin taşlarla biraz fazla oynaması da hocanın kendi ağzıyla söylediği gibi özellikle farklı sistemlerle mücadele eden rakiplere karşı adaptasyon sorunları yaşamalarına neden oluyor.

Frank Rijkaard'ın Galatasaray'da yapamadığını çok benzer bir futbol ortamında yapmaya çalışan çok daha tecrübesiz Luis Enrique, şu ana kadar başardıklarıyla ülkede önemli bir saygı alanı oluşturmuş durumda. Geçen sezon İtalya'da pozisyonel futbolun en güzel örneklerini sergileyen ve “Küçük Barcelona” lakabını alan Udinese'den bile çok daha dominant bir yapı ortaya koymaya çalışıyorlar ve böyle bir ortamda 6. sırada yer alıp kazanmaya devam etmek çok önemli. Yeni bir başkan, yeni bir sportif direktör, yepyeni bir teknik direktör ve yeni, genç oyuncularla başlangıç Roma için çok güzel. Ama fazlası için İspanyol'un kazanmayı unutmaması gerekiyor. Ve tabii Pep'in de Barcelona'dan ayrılmaması.