Jose Mourinho tılsımı

Real Madrid kültüründe sabır pek de erdem değil. Prestijli teknik adamları başarısızlık karşısında hoca öğütme makinasından geçirdikleri her yeni yılda bunu daha iyi anlıyorsunuz. Sadece futbolda da değil, Avrupa basketbolunun en büyük koçlarından Ettore Messina bile yarım sezon kalabildi burada. Florentino Perez'in gözlerinden okunuyor zaten: "Burası Real Madrid, burada şaka olmaz."

Peki Jose Mourinho'nun Real Madrid'deki ilk sezonu başarılı mıydı? Elbette hayır. Koleksiyoner bir adam için sadece Kral Kupası ile kapatılan bir sezon doğal olarak hedefine ulaşamamıştır. O kupa Barcelona karşısında epik bir finalle kazanılmış olsa bile. Barcelona demişken, 5-0'ı unutan var mı?

Bir soru daha: Buna rağmen Jose Mourinho nasıl daha güçlü bir şekilde ikinci sezonuna başladı? "40 gün, 40 gece El Clasico" zamanları Santiago Bernabeu'da açılan "Ölene kadar Mourinho" pankartları etkili olmuştur hiç kuşkusuz. Sergio Ramos'un Kral Kupası zaferi sonrası yaptığı "Jose bu geminin kaptanı, onunla ölüme bile gideriz" açıklaması da önemli pek tabii. Bir paragrafta iki ölü, bir yaralı.

Gemi, Real Madrid'i tanımlamak için kullanılacak en güzel ifadelerden biri. Mourinho da bunu demişti zamanında: "Portekizce'de güzel bir deyim vardır, gemi ne kadar büyükse fırtına da o kadar güçlüdür. Bu maalesef hep benim için geçerli olan bir söz: Porto, Portekiz'in en büyük gemilerinden biriydi. Chelsea, İngiltere'de büyük bir gemiydi. Inter, İtalya'nın en büyük gemisiydi. Ve şimdi Real Madrid'deyim, gezegenin en büyük gemisi".

Tarih Jose'nin yanında
Amerikalılar popüler kültür üzerine teoriler oluşturmayı pek severler. Bunu bir Richard Sennett derinliğinde yapmazlar genelde, zaten ismi "Ewing Theory" ya da "Manning Face" olan teorilerden fazla derinlik beklemezsiniz. Sen Bill Simmons'sın, büyük düşün.

Avrupa futbolu için de benzer çalışmalara ihtiyaç var. Hattâ hemen bir tanesine başlıyorum. Adını "Jose Mourinho tılsımı" koydum. Ne anlatıyor? Jose Mourinho'nun ikinci sezonlarındaki başarısını. Devrimin Mourinho cephesinde biraz geç geldiğini, sabrın Portekizce'de erdem demek olduğunu.

Teoriyi desteklemek için birkaç mini eteğe ihtiyacım var. Portekizli teknik adam, Porto ile geçirdiği ilk sezonda kupa alamamıştı. Zaten çalkantılı olan bir kulübe geldiğinden bu normaldi, fakat en azından "Bir enkaz devraldık" açıklaması yapmaması sevindiriciydi. İkinci sezonunda ligi, kupa ve UEFA'yı aldı. Yetinmedi, üçüncü sezonunda Şampiyonlar Ligi zaferi kondurdu yanlarına. Lig şampiyonluğu cepteydi yine. Ardından Chelsea'nin yolunu tuttu.

Chelsea'de her şey daha kolay başladı. Büyük bütçe, harika bir kadro, süper dominant bir futbol. İlk iki sezonunda da üçer kupa. Sahada oynanan futbolun her geçen gün daha iyiye gitmesi tamamen Jose'nin tılsımıydı. İşlerin sarpa sardığı yer, saha dışı, kulüp içi gerginlikler oldu. Şanssızlık ve hakem hatalarının da kestiği Şampiyonlar Ligi şampiyonluğu hayâli, Maviler'deki sonu oldu.

Inter aynı tarife için uygun bir noktaydı. İlk sezonunda gelen lig ve İtalya Süper Kupası belki bazıları için kâfiydi, Jose için asla. Şampiyonlar Ligi'nde Manchester United'a elendikleri Top 16, kafayı taktığı nokta oldu. "Daha iyiye gideceğiz, seneye daha iyi olacağız" dedi yaz boyu. Oldu da. İtalyan kulübün artık Devler arenasında barınamayacağını düşünenlere cevabı ağır oldu: Serie A, İtalya Kupası ve 45 yıl sonra gelen Şampiyonlar Ligi.

Şimdi Real Madrid ile aynı yola baş koydu. Geçen yılın sonunda "Bu genç takım her geçen gün öğreniyor, seneye daha iyi olacağız, geleceğin Real Madrid'ini oluşturuyoruz" demişti. Bazılarının dilinde günü geçiştirmeye yönelik klişeler olarak nitelendirilebilecek bu sözler onda başka bir anlam kazanıyor. O Jose Mourinho, takımı Real Madrid ezeli rakiplerinin dört puan önünde. El Clasico'ya yine iddialı çıkıyorlar. Şampiyonlar Ligi'nde finale çıkmak için oynuyorlar. O Jose Mourinho, en son Rolling Stone'un kapağındaydı, şu ifadelerle "Rock Star of the Year". Tarih özel adamın yanında; tıpkı Red Aurbach'in, Vince Lombardi'nin, Phil Jackson'ın, Bobby Knight'ın yanında olduğu gibi.