Tiyatroda çeyrek asır

Şüphesiz tarihin en büyük teknik direktörlerinden biri Sir Alex Ferguson. Minicik bir takımda başlayan serüveninde attığı her adım, sadece yeşil sahalarda yazılan bir destanın sayfası olmasa gerek. Mucizeleri peygamberleri andıradursun, yetmişine merdiven dayamış adam bildiği yoldan şaşmıyor; o inatçı İskoç futbolun ezberini bozmaya devam ediyor.

Milyarları peşinden sürükleyen oyunun beşiği İngiltere olsa da Ada'daki futbolun tarihini İskoçlar yazar: Sir Matt Busby, Manchester United'ı, Bill Shankly ise Liverpool'u yaratır; Jock Stein 11 Glasgowlu çocukla Celtic'e Şampiyon Kulüpler Kupası kazandırır...

Mahşerin dördüncü atlısı Alex Ferguson ise 1941'in sonunda Glasgow'da doğmuştu. Queen's Park'ta başladığı futbolculuk kariyerinde kısa Rangers durağını saymazsanız, ufak takımlarda forma giymişti. Karısı Katolikti, kim bilir Protestanların takımında tutunamamasının esbab-ı mucibesi de birçoklarının iddia ettiği gibi bundan ibaretti.

32 gibi oldukça genç bir yaşta başlıyordu hocalık macerası, hem de elinde megafonla. East Stirlingshire'ı çalıştırırken, sokak sokak dolaşıp taraftarı maça davet ediyordu çiçeği burnunda teknik adam. St. Mirren'den gelen teklifle aklı karıştıysa da danıştığı İskoçların futbol filozofu Stein'ın tavsiyesini dinlemiş, ikâmetgâhı Paisley'e aldırmıştı.

Kısa sürede kadro yapısını değiştiren Ferguson, iki sene içinde muradına eriyordu. St. Mirren'ı 1977'de birinci lige çıkardığında, takımın yaş ortalaması 19'du. Tam ezber bozmaya tam başlamıştı ki yönetimle papaz olmuş, kovulmuştu. Hikmetinden sual olunurken adımını attığı Aberdeen'de kısa süre içinde mucizeler yaratan teknik direktör üç lig, dört Federasyon Kupası zaferine imza atmıştı. 1983'te Real Madrid'i uzatmalarda devirerek Kupa Galipleri Kupası'na uzanan Aberdeen'in altın çağı onun gidişiyle son bulmuştu.

Stein'ın ölümünden sonra emanetçi sıfatıyla başına geçtiği İskoçya'yı 1986 Dünya Kupası'na götüren futbol adamı 6 Kasım'da Manchester United'ın başına geçiyordu. O günlerde hayalet görüntüsü çizen Kırmızı Şeytanlar, Ferguson'ın disiplini ve kendine has yöntemleri sayesinde küllerinden doğacaktı...

1990'da gelen ilk Federasyon Kupası'nı, 1991'deki Kupa Galipleri Kupası kovalamıştı. 1992'deki Lig Kupası ise bir hanedanın doğumunu müjdeliyordu. Yeni kurulan Premier Lig'i tahakkümü altına alan camia, her gün daha da büyüyordu. Taraftarlar Old Trafford'da rüyalar aleminde yaşayadursun, rakipler Düşler Tiyatrosu'nda sonu aynı olan kâbuslar görüyordu.

Yazılmaya başlanan destanın şahikası 1999'du. Premier Lig'i doksanlardan itibaren ezeli rakibi halini alan Arsenal bir puan önünde zirvede tamamlayan United, kupalarda iki ayrı mucizeye imza atmıştı. Federasyon Kupası yarı finalinin son dakikasında Arsenal'in kazandığı penaltıyı kullanan Bergkamp'a Schmeichel hayır demiş, Giggs uzatmalarda kendi sahasından kaptığı topu elli metre sürükleyip tavana asarak bir kişi eksik oynayan takımını finale taşımıştı. Yetmemiş Şampiyonlar Ligi finalinde ilk doksan dakikayı geride götürdükleri Bayern maçının uzatmalarında 91 saniyeye sıkıştırdıkları iki golle zafere imza atmışlardı. Haliyle de İngiltere Tacı, Ferguson için araya bir Sir unvanı sıkıştırmıştı.

Kazanılan zaferlere rağmen asla gevşemiyordu Ferguson. Kendi eliyle yarattığı yıldızlarına gereğinde acımıyordu. Scholes, Giggs, Neville Biraderler ile birlikte altyapıdan takıma kazandırdığı İngilizlerin güneşi Beckham'ın gözyaşına bakmamış, sadece futbol ikonunun suratına değil, belki de sayısız markanın yüzüne krampon fırtlatmıştı. Sezon sonunda Beckham'ın Real Madrid'e gidişine kimse şaşırmamıştı, tıpkı 2009'da sahada tartıştığı Cristiano Ronaldo'nun aynı filmi izlettirdiği gibi.

İki sezon önce apoletleri söktürdü bir bir Sir Alex. Önce Busby'nin Manchester United tarihinin en uzun süre görev yapmış teknik direktörü unvanına son verdi, ardından hep geçeceğini söylediği Liverpool'u şampiyonluk sayısında geride bıraktı.

İki sene önce 12. Premier Lig şampiyonluğuna imza atan deneyimli hoca, ayrıca İşçi Partisi'ne verdiği büyük destekle biliniyor. Yıllardır ne zaman bırakacağı merak ediledursun, bu yıl söylediği “Benim babam 65'inde emekli oldu, ertesi yıl da öldü” cümlesi belki de her şeyi özetliyor. Dünyanın en hızlı sakız çiğneyen adamının kalbindeki futbol ateşi hiç küllenmiyor bilakis bu oyuna olan aşkı, adeta öğrencilerine gençlik iksiri oluyor.