Riccardo Ricco

İdöl, kahraman, put...Adını ne koyarsanız koyun, çocukken kimi örnek aldığınız bazen düşündüğünüzden daha da önemlidir.

Riccardo Ricco da bunu tahmin edemezdi.

Marco Pantani, 1998'de İtalya ve Fransa Bisiklet Turu'nu kazanarak duble yaptığında, Ricco 14 yaşında amatör bir bisikletçiydi. Doğduğu, büyüdüğü, bir anda herkesin gözdesi olduğu Formigine kasabasında yerel bir bisiklet takımında yarışıyordu.

Marco Pantani 2004'te, 14 Şubat Sevgililer Günü'nde Rimini'de bir otelde intihar ettiğinde Riccardo Ricco, 21 yaşında amatör bir biskletçiydi. Gelecek vaat eden bir yetenek olarak Grassi Marco Pantani takımında mücadele ediyordu.

Yaşarken bir takıma isminizin verilmesi? Marco Pantani işte böyle bir adamdı. Hakkında yazılan tuğla gibi kitapları okuyan bazıları, onu bir tıbbi harika olarak görebilirler. Evet, Pantani doping yapmıştı, defalarca. Fakat aynı Pantani, bisikletin gördüğü en kendine has isimdi. Eski tüfek İtalyan gazeteci Gianni Mura'nın ifadesiyle, Fransız şair Paul Elouard'a benziyordu.

Yaşarken doğdunuz kasabada sizin adınıza bir kulüp kurulması? Riccardo Ricco'ya böyle umut bağlanmıştı. Formigine halkı, 2000'lerin ortasından itibaren parlayan genç yeteneklerinden bir kahraman yaratmak istiyordu. Cesenatico'nun Pantani'si gibi. Olmadı. Geçtiğimiz yıl Formigine'yi ziyaret eden L'Equipe yazarı Philippe Brunel, Ricco'nun adına kurulan kulübün kapısında bugün kilit olduğunu yazmıştı.

Her şey nerede başlamıştı? O kadar uzak, o kadar yakın ki...

İtalyan bisikletinin yıllardan beri beklediği Riccardo Ricco, 2008'de Fransa Bisiklet Turu'nda kazandığı etaplar sonrası ünlenmişti. Agresif stili, gittikçe daha çok insanın "Bekle ve Gör" politikası izlediği bisiklet dünyasında umut ışığı olmuştu. Sadece Formigine değil, Brüksel, Amsterdam, Londra ve Adana'da da hayranlar yaratmıştı kendine, "Harika Çocuk" kod adıyla...

Her şey tek bir haberle bitti. Doping yaptığı tespit edilmiş, Tur'dan diskalifiye edilmişti. Suçunu itiraf etti, 24 yerine 20 ay ceza aldı. Herkesin öfkesinin dinmesi için yeterli bir süre. Temiz bir sayfa açmak, baştan başlamak için yeterli bir süre.

Azmetti, döndü. Hem de Aldo Sassi'nin, mimarı olduğu Mapei tesislerinde doping karşıtı olan ama bir yandan da "herkese ikinci şans verilebileceğine inanan" Sassi'nin gözetiminde dönmüştü. Beyin tümörü olan Sassi, hasta yatağında "O benim son kumarım" diyordu.

Ünlü Amerikalı yazar John Wilcockson'ın ifadesiyle "Bisiklet dünyasından artık silinmesini istediğimiz bir anlayış"ın son temsilcisi olan Riccardo Ricco bunu da mahvetti. 2010'da böbrek yetmezliği nedeniyle kaldırıldığı hastanede kendine kan nakli yaptığı ortaya çıktı. Her şeyin sonu, bu kez, tamamen son. "Harika çocuk" gitmiş, "Persona non Grata" gelmişti. 

Ricco artık bisiklet dünyası için günah sözcüğünün karşılığı. Kendisi için bundan sonra tek yapabileceğimiz, spor dışında güzel bir hayat dilemek. Marco Pantani'nin hiç böyle bir şansı olmamıştı, belki onun olur.

Aldo Sassi, 13 Eylül 2010'da hayata veda etti. "Son kumarı" Ricco, 19 Nisan 2012'de 12 yıllık doping cezası aldı. İdölü Marco Pantani 14 Şubat 2004'te intihar etmişti. Tarih asla sadece tarih değildir, bazen...