Mösyö Tom Boonen için...

1977 güzel bir yıldı.

Roger de Vlaeminck dördüncü kez Paris-Roubaix'de ipi göğüslemiş, L'Equipe tarafından kendisine verilen "Mösyö Paris-Roubaix" lâkabına hak kazanmıştı. Adı artık hiç çıkmayacak şekilde bisiklet tarihine kazınmıştı.

1977 çok da güzel bir yıl değildi.

Bir hafta önce Ronde van Vlaanderen'in son 60 kilometresinde Roger de Vlaeminck'in önünde çalışan Freddy Maertens, son metrelerde geçilmesine çok üzülmüş, gözyaşlarına boğulmuştu. Eleştiri okları kaçış grubunda bir kez bile çalışmayı üstlenmeyen ve tabiri caizse Freddy'nin sırtından geçinen Roger'e yönelmişti.

Yarış sonrası uzatılan mikrofonlara konuşan Roger'in açıklaması netti: "Freddy'e onunla çalışmayacağımı söylemiştim ama ona yarışı bırakacağımı söylememiştim!"

Mösyö Paris-Roubaix kariyerinin ilk ve tek Bahar Klasikleri dublesini 30 yaşında yapmış, bunu yaparken de Belçika halkını ikiye bölmeyi başarmıştı. Sıfatlar onun için vardı: Yetenekli, şampiyon, agresif, güçlü ama...

Roger de Vlaeminck de çoğu efsane gibi karışık bir karaktere sahipti. Bugün kaleme aldıkları satırlarla bize o günleri yaşatan bisiklet yazarları, tarihçiler hep bir "ama" getirirdi isminin yanına.

2012 güzel bir yıl, öyle başladı.

E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem'i kazanarak klasikler sezonunu açan Tom Boonen'in geçen haftaki zafer halkası Ronde van Vlaanderen olmuştu. Baştan sona en önde, takmının eksiksiz organizasyonuyla gittiği yarışta Filippo Pozzato ve Alessandro Ballan'ı geçmiş, sprint zaferiyle hayranlarını sevince boğmuştu.

2012 çok güzel bir yıl, öyle gidiyor.

Bugüne kadar kazandığı neredeyse tüm klasiklerde belirli bir taktiği izlemiş, sprint avantajını kendisi kadar güçlü olmayan rakipleri üstünde kullanmış olan Tommeke, 110. Paris-Roubaix'de farklı bir şey denemeye karar verdi: 50 kilometre kala kaçmak, tek başına gitmek, velodroma bir efsane olarak girmek. Rakiplere karşı, rüzgara karşı, zamana karşı...

Belçikalı süperstar, Fabian Cancellara'nın ona uyguladığı taktiği başkalarına uyguladı. Spartaküs gibi gitti. Sadece Cancellara değil, 2011 Fransa Bisiklet Turu'nun mitik Col du Galibier etabında kaçan Andy Schleck gibi, solo ataklarıyla ünlenen Fausto Coppi gibi kaçtı.

Böylesine kriitk bir anda, böylesine büyük bir taktik değişimini takım mı emretmişti? Hayır, kendi kararı. Hayatının en özel günlerinden birinde olduğunu fark etti, gitti. Hafızası taze örneklerle doluydu, 2010'da Fabian Cancellara tarih yazarken, o arkasından izleyen isimdi. Şimdi o tarih yazarken, Ballan ve ötekiler arkadan izledi.

Tom Boonen, 31 yaşında, hayatının en önemli yarışlarından birini, kariyerindeki en büyük performansla "Zelig" gibi kazandı. Tommeke, Tornado Tom, Tom Tom ile yetinmeyenler lâkap aramalarına başlamakta gecikmedi. "Mösyö Paris-Roubaix" 35 yıl önce kapılmıştı, "Yeni Mösyö Paris-Roubaix" kulağa o kadar da orjinal gelmedi, "Mösyö Paris-Boonen" bir ihtimal olabilir.

Ya da belki sadece Tom Zelig Boonen, eğer Woody için de bir mahsuru yoksa...

Şu da var, Tom Boonen hakkında konuşurken pek fazla "ama" demiyoruz. Artık, bu yıldan, bugünden, bu Paris-Roubaix'den sonra, hiç...