anadolu efes sezon oncesi 2012 2013 tbl euroleague jordan farmar oktay mahmuti

2006 Haziran Engin Özerhun:
“Biraz daha fazla para harcamalıyım. Drew Nicholas? Euroleague sayı kralı. Horace Jenkins? Eurocup sayı kralı. Hedef Final Four olmalı.”

2007 Haziran Engin Özerhun:
“Bütçeyi arttırmamak için bir sebep yok. Geçen sene bir kaza yaşadık, David Blatt Rusya’da iyi işler yapıyor. Ne kadar istiyormuş yıllık?”

2008 Haziran Engin Özerhun:
“Milos Vujanic ve Charles Smith daha önce Euroleague’de sayı kralı olmuş oyuncular. Mutlaka skor üreteceklerdir.”

2009 Haziran Engin Özerhun:
“Galiba yine olmadı. Igor Rakocevic?”

2010 Haziran Engin Özerhun:
“Çok skorer aldık da, jel oyuncuları bir türlü bulamıyoruz. Nikola Vujcic 2 milyon eurodan fazlasını ediyordur.”

2011 Haziran Engin Özerhun:
“Bu sefer farklı bir şey deneyip, Efes tarihinin en pahalı kadrosunu kuralım mı?”

2012 Haziran Engin Özerhun:
“Alo Oktay, şey ben...”

Aslında hikâye Ülker’in Efes’i süpürdüğü 2004-05 TBL final serisiyle başlıyor ama son yedi senede ödenen bonservisler, konulan hedefler ve yıllık maaş ücretleri geçmişte yapılan yönetimsel hataların çok önüne geçmiş durumda. Efes, sürekli bir yapı kuruyor; sürekli o yapıyı yıkıyor ve tüm bunları yaparken inanılması güç miktarlarda para harcıyor.

Euroleague’deki takımların bütçe miktarları için açık bir kaynak yok. Özellikle geçmiş için biraz etrafa bakınmak gerekiyor, Sports-Express, Interbasket ve bazı İsrail kaynaklı sitelerin arşivlerinde, bazı yılların kulüp bütçelerini bulabiliyorsunuz. Örneğin Efes için;

2006-07: 11.5m €
2007-08: 12m €
2008-09: 15m €
2009-10: 21m €
2010-11: 22.5m €
2011-12: 23m €

Üst kısımdaki rakamlara ulaşabildim. Bu sezon özelinde konuşacak olursak, Euroleague’de yıllık bütçesini açıklayan takımlar arasında 20 milyon euro barajının üzerinde harcama yapan dört takım var. 38 milyon euro CSKA, 28 milyon euro Real Madrid, 25 milyon euro Barcelona ve 23 milyon euro ile Anadolu Efes. Yapılan harcama ve hedeflenilen başarı göz önünde bulundurulduğunda, Efes’i otomatik olarak Final Four adayı göstermek mümkün.

Partizan efsanesi Dusko Vujosevic, 2010 yılında yapılan ve komünizm hakkındaki görüşlerini belirttiği o ünlü röportajda (Hayır, ‘iki tür koç vardır, birincisi...’ diye başlamıyor) “Kapitalizm, komunizm rakip olduğu zaman iyidir. Ancak ne zaman komünizm düşerse, işte o zaman kapitalizmin çirkin yüzünü görürsünüz. Basketbolda da buna benzer birçok dinamik var. Büyük bütçeli takımlar olmadan, küçük bütçeli takımların değerlerinin farkına varmanız mümkün değil” demişti.

Efes için bu pasaj kısmen geçerli. Basketbolun en büyük klişelerinden olan ‘kadro mühendisliği’ Merter tesislerine uzun süredir uğramıyor ve buna karşılık belirli stratejiler çizilmesi gerekirken, takım her geçen sene bütçesini arttırarak daha büyük çapta başarısızlıklar yaşamayı bir alışkanlık hâline getirmiş durumda. Peki, bu sezon için ne farklı olacak? Daha doğrusu ne farklı olabilir?

Oktay Mahmuti, işleri biraz değiştirebilir. Jordan Farmar, Kerem Tunçeri ve Jamon Gordon Mahmuti’nin hayallerinin arka alanı gibi duruyor; bölgeye ek olarak Doğuş Balbay ve Sinan Güler gibi ligin sistem içerisinde en efektif kullanılabilecek adamlarından ikisi de eklenince koç yüksek ihtimalle o bölgeden sezon boyunca maksimum verim alınacaktır. Bu düzen arasında Sasha Vujacic’in üzerine biçilen rolü oynamasını pek beklemiyorum, üç numaraya sezon öncesinde adam al(a)mamaları onlara gelecekte sıkıntı yaratabilir.

Efes’in geçen sezon Euroleague’de en az sayı atan üçüncü takım olduğunu unutmamak gerek. Maccabi ve Real deplasmanları hafızalardan çıkmadığı için kötü takım savunması sürekli dile getiriliyor ama geçen sezonki Efes’in temel sorunu hücumda neredeyse hiçbir şey üretememesiydi. Bu eksikliği Ufuk Sarıca’ya bağlamak ne kadar doğru bilmiyorum ama ülke genelinde pek takdir görmeyen Ilias Zouros, İstanbul’da bulunduğu süre içerisinde neden ‘kriz dönemi koçu’ olduğunu hatırlatan bir coaching performansı sergilemişti.

Oktay Mahmuti’nin elinde, TBL için 1 Mart’taki Pire deplasmanından sonraki gibi şalteri indirmeyi tolere etmeyecek bir kadro var. Belki Esteban Batista’nın kontratından çıkamadılar, göndermeyi başarabilseler Unics’ten önce Chuck Eidson’ı kapabilecekleri söyleniyordu ama olmadı; yine de eldeki malzeme TBL şampiyonluğu ve Euroleague Final Four’u seviyesinde.

Tarihin reddi yok. Efes yönetimi ve Mahmuti bunu defalarca kez yaşadı. Bu kez farklı sonuçlanmasını umacaklar.