ahmet atasoy milwaukee bucks nba sezon oncesi

Her ligde gözden ve gönülden ırak takımlar olur. Sürekli kazanan ve kazanmaya çalışan takımlar bir tarafta, sürekli kaybeden ve dalga konusu olan takımlar öbür taraftayken bu gözden ve gönülden uzak takımlar ikisinin ortasında neredeyse görünmezlik zırhına bürünmüşcesine debelenir durur. Ne kazanma iddiasına sahip olacak kadar iyi ne de görkemli şekillerde kaybederek günlük muhabbet gündemimize girecek kadar kötüdürler.

Ben böyle takımları dizilerde sürekli gördüğümüz ama çok etkileyici performanslar sunmadıkları ya da magazine malzeme olacak olaylara karışmadıkları için adlarını bilmediğimiz “az ünlü”lere benzetirim. İşte Milwaukee Bucks Oscar Robertson ve Kerim Abdül Cabbar’lı ABA – NBA birleşmesi öncesinin efsane kadrosunu, 80’lerdeki iddialı dönemi ve 2000’lerin başında Ray Allen ve Sam Cassell’la o rezil Doğu’da zirveye oynadıkları kısa süreyi saymazsak “az ünlü” klasmanındaki takımlardan biri. Ne uzayıp ne kısalabilen, NBA arafında kalmış durumdalar. Eğer bir takımla ilgili son yıllarda en çok ilgi çeken olay Jon Brockman’ın antremandan sonra attığı tuhaf şutlarsa ortada sıkıntılı bir durum var demektir.

Son iki yıldır konferansı 9. sırada tamamlayıp hem play-off heyecanından uzak kalıp hem de draft için iyi bir yer kapamayarak ortalama oyunculara tamah etmek durumunda kalıyorlar. 2010 – 2011 sezonunda Indiana’nın sadece iki maç arkasında kalarak son haftada kaçırmışlardı bu şansı ama geçen sezon Mart ayındaki Bogut – Ellis hamlesiyle play-off’tan iddiasından daha mühim bir değişimin içine girdiklerini gösterdiler. Bucks yönetimi Bogut’un bitmek bilmeyen sakatlıklarının da etkisiyle iyi bir savunma takımından fazlası olamayan sıkıcı, yaratıcılıktan uzak bu takımı daha heyecan verici bir takım hüviyetine büründürmek istiyor belli ki. İlk başta aklıselim sahibi her insanın “Jennings bi adamın yanına Monta Ellis getirilir mi kardeş?” diye düşündüğü bu hamleye biraz da bu açıdan bakmak lazım. Milwaukee hem finansal hem de coğrafi ve toplumsal nedenlerle süper yıldızları getirip şampiyonluk adayı bir takıma dönüşemeyecekse en azından taraftarına daha heyecan verici, yaratıcı ve hücumcu bir oyun izletip ucundan play-off’u zorlamaya devam edebilir ki hiç de fena bir yaklaşım değil bu. Hem Ellis – Jennings gibi her an arıza çıkarmaya müsait isimlerin varlığıyla sıkça sansasyonel mevzularla gündeme gelip sıradan NBA takipçisinin de radarında kalabilirler.

Bu açıdan bakınca geçen sezonu bir geçiş sezonu olarak değerlendirmek lazım. Zaten takımın temel parçası Bogut’un takasa kadar 12 maç oynayabildiği bir sezonda uzun uzadıya bahsedecek pek bir şey de yok. 2010 – 2011 sezonunda maç başına yedikleri sayı ortalamasında lig üçüncüsüyken geçen sezon 22.liğe kadar gerilediler. Bunun Monta’nın gelişinden ziyade Bogut’un hiç oynamayışıyla ve yerini dolduracak bir yedeğin olmamasıyla açıklamak en doğrusu. Bogut özel bir savunmacı, yokluğunda sadece kendi bölgesi değil bütün takım yara alıyor. O yüzden bütün sezon önceki sezonlarda İstanbul deplasmanına gelmiş Anadolu takımı gibi canla başla savunma yapan oyuncular yerine duracağı yeri unutan, motivasyonu düşük ve arkalarında onları yönlendiren bir Bogut’u arayan adamlar vardı Bucks’ta. Bu da sezonun resmini çizmiş oldu. Koç Scott Skiles’ın rotasyon sevdası da işleri zorlaştırdı tabii. Jennings ve Monta haricinde kimseye 30 dakika ortalama bile vermemesi, sürekli oyuncuların pozisyonlarıyla oynaması gibi sebeplerle kadrodan alabileceğinin minimumunu aldı. Neyse ki Ersan’ın 36 dakikaya oranlandığında 11.4 ribaund – 17 sayı – 1 blok’luk müthiş performansı geldi de 8.lik sırasını kovalamaya devam ettiler. Ki buradan Ersan’ın başrolünde olduğu yaz dönemi hamlelerine geçelim.

Milwaukee klasik NBA ikilemlerinden birini yaşadı Ersan konusunda. Kontrat yılında kariyer sezonunu yaşayan ama koçun hiçbir zaman öncelikli tercihlerinden biri olmayan oyuncuya sonradan pişman olacakları bir kontrat verip vermemek. Buradaki isim Ersan olunca biz daha duygusal bakabiliyoruz ama nihayetinde Bucks için çok riskli bir tercihti. Sonunda Ersan’ın yaşını, potansiyelini ve çalışkanlığını hesaba katıp istediğine yakın bir sözleşme verdiler. Bir kere geçen seneki şut yüzdesinin aldatıcı olduğunu söylemekte fayda var. Maç başına 2 üçlük kullanıp %45’le sokmak çok sıra dışı bir durum ve Bucks da bunun devam edeceği beklentisinde değildir zaten, akılcı değil çünkü. Fakat Ersan uzun mesafesiyle smallball’un bolca oynanacağı bir sezonda çok değerli bir parça olacağını da kanıtladı. En azından ilk sezonundakine benzer bir ortalamayla oynayacaktır. Onun dışında ribaund sezgisi ve her şeyden biraz yapabilme kapasitesiyle “ulan bu da kontrat sezonu topçusu çıktı” dedirtmeyecektir bence. Skiles rotasyon aşkını dizginleyebilirse tabii ki.

Bucks’ın bir diğer pota altı hamlesi de Samuel Dalembert’i takas etmek oldu. Geçen sezon Bogut’un yokluğunda çok aradıkları tarz bi isimdi. Pota altı savunmasına eski sertliğini getirip ön alandaki size eksikliğinden doğacak sıkıntıları azaltır. Kontratının da son senesinde üstelik, Bucks’a esneklik kazandıran iyi bir hamle. Ayrıca draftta 14. sıradan John Henson’ı seçtiler. Henson kolejde savunmasıyla isim yapmış bir genç irisi kardeşimiz fakat NBA için güçsüz fiziği soru işareti şimdilik. Yine de dış oyuncuların domine ettiği bi draft sınıfının kalite uzunlarından, iyi süreler vermesi muhtemel. Bucks’ın seçtiği bir diğer isimse Doron Lamb. Geleneksel “bu sıraya kadar nasıl düştü inanamıyoruz” GM yalanlarının bu seneki mezelerinden biri oldu Lamb ama uzun kollarıyla Jennings – Ellis ikilisinin boy sıkıntısını gidermek dışında pek bir etki yapacak gibi görünmüyor.

Milwaukee’nin yeni sezonda yapacaklarını tek bir kelime belirleyecek; kimya. Brandon Jennings ve Monta Ellis savunmada yarattıkları bütün arızalara rağmen ligin en potansiyelli skorer ikililerinden biri. Eğer ilk kez beraber geçirdikleri hazırlık döneminden sonra oynadıkça birbirlerini tamamlayan iki oyuncuya dönüşebilirlerse Bucks yıllar sonra hem heyecan veren hem de yarışçı bir takıma dönüşebilir. Ben oyuncu gelişimleri açısından biraz sabit fikirliyimdir, oyuncuların belli bir yaştan sonra temel karakteristik özelliklerinden vazgeçmeyeceğine ve “ah şu X biraz şöyle oynasa büyük yetenek” tarzı keşkelerin hiçbir zaman gerçeğe dönüşmeyeceğine inanırım. O yüzden özellikle Monta’nın bütün egosunu ve zihinsel arızalarını bir kenara bırakıp Ray Allen’a dönüşeceğini sanmıyorum ama o kadar büyük değişimlere ihtiyaç duymadan da bu ikili beraber verimli bir performans sergileyebilir gerekli kimyayı tutturabilirlerse. Bu ikili geçen seneyi toplam 11 asist ortalamasıyla tamamlamışlardı. Bu asistlerin büyük bölümü birbirlerine verdikleri paslardan oluşuyor. Eğer takımın geri kalanını da oyuna dahil etmeye başarabilirse değerli olacaktır o asistler. Özellikle Jennings’e büyük iş düşüyor burada. Ersan’ı ve Monta’nın yanındaki diğer şutörü beslediği oranda Bucks başarılı olacaktır. Ki kendisinin de kontrat senesi bu sezon. Bu iyi mi kötü mü ayrına varmak güç zira Jennings kendisini değerli kılacak bir oyun kurucu performansı sergilemeyi mi seçecek yoksa egoist davranarak skorerliği üzerinden bir kontrat kapmaya mı çalışacak çok mühim. İkincisi (ve akla daha yatkın olanı) gerçekleşirse Bucks için felaket olur. Yine Monta’nın yıl sonunda kontratını feshedip serbest kalma hakkı var. Eğer mutlu edilmezse saç baş yolduran bir adama dönüşebilir. Yani nerden baksak Bucks’ın bu sezonluk kaderini bu iki adam çizecek.

Bu ikiliden çıkıp kadronun kalanına baktığımızda gayet derin ve dengeli bir takımla karşılaşıyoruz. Dalembert, Ekpe Udoh ve Henson savunma anlamında nefis bir uzun rotasyonu sunuyor. Monta, Jennings ve Ersan’ın yanında hücumda çok ihtiyaç yok zaten onlara. Ersan, Mbah a Moute , cünyır Dunleavy ve Drew Gooden da 2 forvet pozisyonu için oldukça iyi bir rotasyon. Özellikle Mbah a Moute’nin savunmasına çok ihtiyacı olacak takımın, pota altına herkesin elini kolunu sallayarak girmemesi açısından. Yine Dunleavy bariz bir şutör eksiği olan takımda değerli dakikalar verecektir. Ersan’sa Jennings – Ellis ikilisinin insafına kaldığı anlarda savaşarak – hücum ribaundu kovalayarak katkı vermek zorunda çünkü aldığı kontrattan sonra pek bahane üretecek durumda değil artık. Üçlük yüzdesini %40’a yakın tutarsa sürekli Monta – Jennings’i kovalayan savunmaları açmada büyük faydası olur.

Rotasyonun aşağılarındaysa Beno Udrih, Doron Lamb, Tobias Haris, Larry Sanders ve eski dost Pryzbilla var. Sakatlık durumlarında kullanılacak isimler olarak düşününce yine fena değil.

Bucks’ta kontratının son senesini geçirecek olan bir kişi daha var; koç Scott Skiles. Artık Skiles’ın rotasyon ve süreleri dağıtmadaki tarzı üzerine söylenebilecek pek yeni şey yok. Biz Ersan’a çok konsantre olduğumuzdan sadece onunla ilgili bir durum sanabiliyoruz ama adamın tarzı bu; elindeki adam süperstar değilse ona 30+ dakika vermek yerine bench’i hazır tutmayı tercih ediyor. Bunun sağlıklı bir sistem olmadığı geçen 4 yılın sonunda ortada, hele maç sonlarında tavan yapıyor sıkıntı. Monta’nın dahli ve Ersan’ın performansıyla bu sene bildiğini okumaktan vazgeçeceğini düşünüyorum. Üstelik bu sezon kendini kanıtlamak zorunda. Elinde hem iyi savunmacılar hem de skorerler var. Back-court’un savunmadaki arızalarını minimuma indirip Dalembert, Henson, Ersan ve Mbah a Moute’yle iyi bir savunma takımı kurup hücumda da geçen seneki gibi bir takım yaratırsa, yani o dengeyi ilk kez sağlayabilirse hem Bucks sezon boyu zevkle izlenecek bir takıma dönüşür hem de kendisi kontratın kralını kapar. Yoksa sene ortasında bavulunu toplayıp Telegol ekibine pazartesi yorumcusu olarak katılır.

Tahmin: 44 – 38