Kenan Sipahi: İki adım daha atıp şampiyon olacağız!

Final-Four’a kadar uzanan yolunuz nasıldı? Sezonu bu zamana kadar özetler misin?
Zorlu bir yoldan geçtik. Sezon içinde oynadığımız birkaç maç Final-Four’un habercisiydi. Kendimize güvenerek birçok maç oynadık; ve bunlar deplasmandaydı. Deplasman olmasının ayrı bir önemi var. Evdeyken 15 bin kişinin önünde kötü oynasanız da galip gelebiliyorsunuz ancak deplasmanda kötü oynarsanız kazanmanız imkansız bu seviyede. Çok büyük işler başardık. Playoff’ta da önce kendimize, sonra rakibe saygı göstererek buraya kadar geldik. İki adım daha atıp şampiyon olabileceğimizi düşünüyorum.

Maccabi maçında Pargo’yu savunduğun anı anlatır mısın? Sosyal medyada “Geçemeyecek” şeklinde kafa sallaman çok yankı bulmuştu...
İsrail’e seriyi bitirmeye gitmiştik. Kazanmaya bu kadar yaklaşmışken kaybetmek kötü olacaktı. Takım olarak çok kenetlenmiştik. Çok kritik bir yerde oyuna girdim. 1 sayı fark vardı. Çok hırslıydım. Tek başıma savundum demeyeyim ama Jan Vesely de çok iyi yardıma geldi.

Obradovic ile çalışmak nasıl?
Her gün antrenmana çok büyük bir konsantrasyonla geliyorsunuz. Her gün yeni bir şeyler öğreniyoruz ondan. Her antrenmanda yüksek konsantrasyonla oynamak çok zor. Zaten biraz dağınık geliyorsanız hemen uyarılarla (gülüyor) toparlıyorsunuz. Çok büyük bir artı Obradovic bizim için. O kadar çok şey öğreniyoruz ki ondan... Şanslıyız.

Bir röportajında Avrupa basketbolunun NBA’den iyi olduğunu söylemiştin. Birçok kişiye göre dünya basketbolunun zirvesi hâlâ NBA... İkisi arasındaki fark sence nedir?
Atletiklik ve yetenek olarak NBA çok üst düzeyde ama çok merak ediyorum; NBA’de oynayan bazı oyuncular Euroleague’de oynayabilecek mi? Euroleague’de her şeyi yapmanız lazım ama NBA’de sadece bir şeyi yapmanız yetebiliyor. Sezonun başından beri üst seviyede bir mücadele içinde oynuyoruz. Ama NBA’de sadece Playoff’ta çıta yükseliyor. Şunu da eklemek isterim: Euroleague F4 seviyesinde oynayan oyuncuların NBA’de daha rahat mücadele edebileceğini düşünüyorum. Buradaki baskı çok daha farklı.

Aynı takımda oynamayı hayal ettiğin bir oyuncu var mı?
Şu an Avrupa’nın en iyi skoreri bizim takımda. En iyi 3 numarası bizde. En iyi 4 numara bizim takımda. En atletik uzun bizim takımda. Bogdanovic, Avrupa’nın en iyi şutörleri arasında. Neredeyse, Avrupa’nın en başarılı oyuncularla oynuyorum. Belki, Diamantidis ile aynı takımda olmak isterdim. Ama Zisis de onunla ilgili her şeyi bana anlatıyor.

Geçen sene zor bir sakatlık süreci geçirdin. Bu zamanlarda en çok yardımı kimden aldın?
Elimin iyi olacağını biliyordum ama çok çektirdi bana. Basit bir kırık değildi. Çok disiplinli şekilde tedavi olmam lazımdı. Günde 6 saat tedavi olurdum. 3 ay boyunca sadece bekledim. Psikolojik olarak biraz yoruldum ama en azından genç yaşta oldu. En büyük yardımcım ailem ve arkadaşlarım oldu. Tabii ki kulübüm ve arkadaşlarımı da unutamam. Çok çalışarak o günlerin üstesinden geldim. Sakatken hep bugünleri hayal ediyordum ve şu an her şey geride kaldı.

Avrupa Gençler Şampiyonası’nda MVP olmuştun. Şimdiki hedef Euroleague mi?
Fenerbahçe Ülker’de yapacak daha çok şey var. Uzun yıllar bu kulübü yüksek seviyede tutmamız gerekiyor. Takımda önce ana oyun kurucu bulunmaya yükselmek isterim. Daha sonra MVP olmak... Bunlar için sabretmek gerekiyor. Her şeyin zamanı gelecek.

Kısa bir soru soracağım. Küçükken odanda kimin posteri vardı? Kimi izleyerek büyüdün?
Hidayet Türkoğlu’nun posteri vardı. Kobe Bryant’ın, Tracy McGrady’nin ve Michael Jordan’ın eski maçlarını çok izlerdim. Ama basketbolun ne olduğunu tam olarak öğrendiğimde Diamantidis’i çok izledim. Planinic’i yakından takip ettim Khimki’deki yıllarında... Bir de Hidayet Türkoğlu’nu tabii ki...

Takımın en konuşanı: (Gülerek) Ben.
Takımın en sakini: Nemanja Bjelica
Takımın abisi: Oğuz Savaş, Emir Preldzic ve Semih Erden.