Euroleague: Bıyık

"Oğuz Savaş'ın bıyıkları son yıllarda Türk sporunun başına gelmiş en iyi şeydir".

Fazla mı iddialı oldu? Temsilcilerimizin hepsinin birbirinden farklı karakterlerde maçlar oynadığı, yazabileceğiniz en iyi ve en kötü senaryoları bir arada sunduğu haftada, belki biraz. Lâkin neden olmasın? Falsoyu iyi verirsek başa dönüp izah edebiliriz, belki biraz.

Bir dilek: Keşke Jack Mccallum'un Phoenix Suns'a, David Halberstam'ın Portland Trail Blazers'a yaptığı gibi, bir yazar da Galatasaray Medical Park'ın bir sezonunu takip edip, kağıda dökse. 10 kaplan, 5 Lester Bangs kuvvetinde olmasına da gerek yok, Olympiakos maçı için yazabileceği kelimeler fazla uzakta değil. "Siyah" olur, arkasından "beyaz" gelmesi şartıyla. "Gündüz"ün yanında da "gece" olur misal.

Hücum, Oktay Mahmuti takımlarının hiçbir zaman favori dersi olmamıştır. Sarı-kırmızılılar açısından da durum farksız. Oyun karakterini savunma üzerine inşa eden, yolun karşı kıyısında çoğu zaman yaratmakta, bazen de bitirmekte sıkıntı yaşayan bir ekipten bahsediyoruz. Bazı temel prensipler var, ikili oyunlar, savunma kaynaklı hızlı hücumlar, düzen dışı skorerlerin düzenle akrabalığı gibi. Bunlar olmadığı gibi, ruh hâli olarak da kötü görünüyordu Cimbom, son haftalarda.

Uyandıran, Galatasaray seyircisi oldu. "Aşılamaz" dediğimiz Barcelona maçındaki atmosferi geride bırakan, 45 boyunca rakibe kıyamet gibi bir baskı yapan taraftarlar, galibiyetin mimarı oldu. Normal sürenin son saniyesinde Sloukas'tan yenen mucizevi üçlüğe, koç Dusan Ivkovic ve skorer Vassilis Spanoulis'in omuzlarında yükselen "tecrübe abidesi" Olympiakos'a karşı galip gelebilmek, nereden bakarsanız bakın, takdire şayan. Bunda uzatmalarda gerçek bir lider gibi oynayan Jamon Gordon'ın payı olduğu kadar, Oktay Mahmuti'nin "Aileden birine teşekkür etmezsiniz, onlarla sadece birlikte yürürsünüz, taraftarla beraber çıktık bu serüvene, gidiyoruz" diye tanımladığı 6. adamın da payı var. "Aile Albümü", mutlu yüzlerden oluşuyordu Abdi İpekçi çıkışında.

Bir açıklama: Rusya'da CSKA Moskova deplasmanında Anadolu Efes'ten gelecek bir galibiyeti pek kimse beklemiyordu. Barcelona'nın, Siena'nın bile muhtemelen adımlarını yavaşlata yavaşlata gideceği bir yerden zaferle dönmek, şu aşamada imkansız gibiydi zaten. Lacivert-beyazlılardan istenen, iyi mücadele, az fark, tünelin sonuna umutla baktırabilecek bir ışıktan fazlası değildi. İlk çeyrek, bu vardı sahada. Sonra, yavaş yavaş kayboldu. Efes'in suçu olduğu kadar, CSKA'nın maharetiydi pek çok şey.

Daha önce maç sonu demeçleriyle bu köşenin konuğu olan Ufuk Sarıca, Moskova'dan da bizi yalnız bırakmadı. İlk tur gruplarında Efes'in 96-57 kaybettiği Maccabi maçını "İyi hücum edebilsek, yüzde 100 kazanabileceğimiz bir maçtı" ifadeleri ile analiz eden genç koç, 96-68 mağlup oldukları karşılaşmadan sonra daha temkinliydi: "Yaptığımız basit demeyeceğim çok komik hatalar vardı. Bunları bu seviyeler affetmez". İki gün sonra Andy Murray, Rusya'dan dört ışık yılı uzakta, Avustralya Açık'ta Novak Djokovic'e beş sette, beş saatte kaybederken dillerde aynı kelimeler vardı.

Bir bıyık: Fenerbahçe Ülker'in yeni mabedi Ülker Sports Arena gururla söz edilecek, üzerine apayrı bir yazı kaleme alınacak bir salon. Fakat ilk insandan beri "rol çalmak" diye bir kavram var ve onu bu hafta Oğuz Savaş muhteşem uyguladı. Michael Phelps'in 80'lerin John Carpenter filmlerindeki polisleri andıran bir stille dolaştığı, birlik ve beraberliği en çok ihtiyaç duyduğumuz şu günlerde, yeni bıyıkları ile her şeyin önüne geçerek...

"Hatırlı Sevgili" dizisini izleyip "Yakın tarihimiz okullarda bize neden öğretilmiyor?" serzenişlerinde bulunan herkese şanlı geçmişimizde derin izler bırakan, içinde Nur Yerlitaş, Hakan Akkaya ve Ivana Sert'in olmadığı üç büyük moda anını sunmak istiyorum.

Monocle jürisi ve Hıncal Uluç'un oylarına göre:
1- Ümit Davala'nın 2002 Dünya Kupası'ndaki "Mohikan" saç stili.
2- Suat Kaya'nın saç uzatma kararı ve saçlarının da buna gayet iyi reaksiyon vermesi.
3- Sinan Engin 'in 100 kiloluk atkısı.

Uzun süredir yaşadığı imaj bunalımında Fleet Foxes'tan Muhteşem Yüzyıl'a giden, yaptığı bu atılımla havai fişekler ve muhteşem şovlarla bezeli salonun yıldızı olan Oğuz Savaş'ı bunun tepesine yazabiliriz, istikrarını koruduğu sürece.

Zamanında Türk basketbolunun en büyük gelecek umutlarından biriyken SLAM dergisine verdiği röportajda basketbolun nasıl sosyal hayatını baltaladığını ve kız arkadaşı olmadığını anlatmıştı Oğuz, muhtemelen gelmiş geçmiş en samimi açıklamalardan birinde. Oyunu psikolojik bariyerlerle karşı karşıya gelen, 2005 Avrupa Ümitler Şampiyonası finalinde yaşadığı bunalımı üst seviyelerde sık sık tekrarlayan, yavaş ayakları ve NBA Live'daki oyunculara surat ifadesi nedeniyle eleştirilen Oğuz için, kariyerinin en önemli atılımlarından biri, bu bıyık. İlk turda Bennet Cantu'ya karşı sergilediği oyunu daha istikrarlı sergilediği bir dünyada, kuşkusuz ki sarı-lacivertli taraftarlar da daha mutlu olacak, fakat şimdilik bu da kâfi.

Fenerbahçe Ülker'in Top 16'nın en dağınık takımı karşısında zorlanması, son periyota hatta son topa kadar Milano'yu oyunda tutması eleştirebilir ama belki başka bir hafta, şimdi değil.

Bir beş: (The Artist formerly known as "Haftanın Beşi")
Bo McCalebb: Post-Rudy Fernandez döneminde daha derli toplu bir görüntü çizen ve bir anda herkesin aklına "Acaba Final-Four'a giderler mi?" fikrini sokan Real Madrid'e ağır bir ders verdi, 25, sayı, 6 asistle. Monte dei Paschi di Siena'nın yeni reklam kampanyasının yüzü olabilir: İtinayla kredi verilir, 1472'den beri.
Henry Domercant: Sparta'yı Sparta'da yenmek kadar zordu Panathinaikos'u Panathinaikos'ta yenmek. Top 16'da çok canlar yakacağını daha önce Galatasaray Medical Park'ın grubunda sergilediği performansla deklare eden Unics Kazan bunu başardı. Domercant'in 21 sayısı, Rus ekibini Atina'dan alnının akıyla çıkardı.
Andrei Kirilenko: İkinci çeyrekten itibaren çözülen Anadolu Efes'i çözen adamdı. Mikhail Prokhorov ile "Jersey Girl" izleyeceğine Avrupa'da kâlp kırmayı tercih etmesi akıllıca. Rakam vermiyorum, gerek yok.
Mirsad Türkcan: Dönüşü bile başlıbaşına Fenerbahçe Ülker için bir sıçrama noktasıyken, rahat durmayıp 12 ribaunt aldı. Burayı hak eden onlarca isim var ama ona da Fenerbahçe Ülker'in kazandığı bu haftada bir saygı duruşunda bulunmak lâzım.
Dimitrios Mavroeidis: Yeni takımlar için geçen hafta "Acı vatan" hâlini alan Top 16, bu hafta daha normaldi. Galatasaray Medical Park gibi Gescrap Bilbao da ilk galibiyetine ulaşırken, Yunan uzunun 11 sayısı, 11 ribaundu çok kritikti.