Mark Henry: Sahte diyen ringe çıksın! / Özel Röportaj

İyileştim, %100’üme ulaştım. Pazar günü eve döndüğümde doktorun güreşmeme izin vereceğini düşünüyorum.

Sanmıyorum, çok geç olacaktır.

Kontratımı tamamlamak istiyorum. Wrestlemania’ya kadar güreşmem gerekiyor ve benim de yapmak istediğim bu.

Daha önce ECW şampiyonluğu yaşadım ve Dünya, ABD, Kıtalararası şampiyon olmaya hep çok yaklaştım, ama sakatlandım. Hatırlarsan Chris Benoit şampiyonken kemer için bir numaralı adaydım ama sakatlandım. Randy Orton’la, John Cena’yla çekişmelere girecektim, ama yine sakatlık yaşadım. O zamanlar olmadı, ama ondan sonra bu omuz sakatlığını yaşayana kadar sağlıklıydım. Survivor Series’de sakatlandım ve Wrestlemania sonrasına kadar sakat sakat güreştim. Sağlık sorunlarının başarımın önüne geçmesine izin vermedim. Artık iyileştim ve eskisinden de iyi olacağım.

Undertaker’la aynı ringde olmak insanın burnunu sürtüyor. Büyük bir yıldız olduğunuzu düşünürken esas büyük starın o olduğunu anlıyorsunuz. Tek amacınız da onunla aynı seviyeye gelmek oluyor. Bu endüstride Undertaker’la aynı seviyede olduğunu söyleyen birisi varsa yalan söylüyordur. Hiçbir zaman onu gibi her şeyi başaramayacağım belki. Daha çok çalışmam gerekiyor, 40 yaşında olsam bile.

Ron Simmons, Owen Hart, The Godfather, D’Lo Brown... O gruptaki herkes şöhretler müzesi için bir aday olmalı. Bir Nation üyesi olduğum için mutluyum.

Geçtiğimiz haftaki konuşmalarından sonra hiçbir fikrim yok. Punk hiç korkmuş gibi değil. Geçtiğimiz haftaki konuşmaları beni tekrar bir fan yaptı. Eğer onu sevmiyorsanız güreş sevmiyorsunuz demektir.

Punk tarihin en dirençli isimlerinden birisi. Bob Backlund da öyleydi. Ne kadar zarar verirseniz verin her zaman burnuzun dibindedir. Bob Backlund bu sene Şöhretler Müzesi’ne giriyor...

Tarihte onlardan daha çok hak eden başka iki kişi görmedim. Tarihin en hakkı verilmeyen iki şampiyonu. Çok uzun zaman önce orada olmaları gerekirdi. Mick Foley benim arkadaşım ve onunla gurur duyuyorum.

Gereğinden çok fazla, ve benim yükseklik korkum var. MITB maçına çıkarken planım herkesi nakavt etmek ve sonra boşlukta merdivene tırmanmaktı. Şansı yakaladığımda bir iki basamak çıktım, ama sonra Christian’ın ayağa kalktığını gördüm. Hemen aşağı indim çünkü benim kadar büyük bir adamın merdivenden düşmesi büyük bir risk. Güreş dünyasında bunu gerçekleştirebilecek para yok. Bir daha merdiven maçlarına çıkmam, şampiyonluk için olsa bile.

Evet, böyle yeteneklerim var. Yeni bir TV şovu başlıyor, Guinness rekorlarıyla ilgili, ve buraya katılmam istendi. 6 santimetre çapındaki ve 80 kilo ağırlığındaki Thomas Inch dumbbell’i kaldırabilen tek insanım.

İkisi çok farklı, ama aynı derecede zorlar. Halterde her yanınız ağrırken yavaş yavaş gelişmeli ve doğru zamanda zirveye ulaşmalısınız. Güreşte ise 150-200 gün boyunca hayatınız şu şekilde: Yeni bir şehre var, otele yerleş, spor salonuna git, gidip güreş, tekrar otele dön ve ertesi gün 400 kilometre araba kullan. Bu hiç kolay değil.

İnsanlar bilmedikleri şeyler hakkında çok konuşuyorlar. Bizim yaptığımız iş nefes almak kadar gerçek, sadece biz sonuçları biliyoruz ve seyirci bilmiyor. Bir sihirbaza sırlarını sormazsınız. Çıplak gözle bu işin ne kadar gerçek olduğunu görmek çok kolay. Bu büyük bir emek ve beceri isteyen bir iş. 130 kilo bir adamı kaldırmak sahte değil, ve onların yere düşüşleri de. Sonuçta yastıkların veya bulutların değil, ringin üstünde güreşiyoruz. Bunu başarmak için çalışmış olmak gerekiyor. Suplex yemek, kafanıza tekme atılması veya sırtınıza gelen sandalye darbeleri çok can yakan şeyler.

Böyle konuşanlara şunu öneriyorum: Bir güreş okuluna gidin ve bir hafta dayanmaya çalışın, kursu tamamlayın bile demiyorum. O zaman anlarsınız sahte mi değil mi. Bunu deneyebilecek insan sayısı bile çok az, bizim kadar şov yapmak, ve bunu 200 gün yapmak. Sirkteki insanların altına bir ağ gerili, bzim değil. Her şeyi doğru yapmak zorundasınız, çünkü hayatınız buna bağlı. İnsanlar yorulunca, ipler terden dolayı kayganlaşınca her şey olabilir.

Her şeye rağmen maçları tamamlayabilmek büyük bir onurdur, insanlar size farklı bir gözle bakar. Triple H bacağındaki kası kopmasına rağmen 6 dakika daha güreşmişti. Benim bir maçta omzum çıktı, acı içinde yerine taktım ve güreşmeye devam ettim. Bu endüstrideki herkesin böyle hikayeleri vardır.

Benim asıl antrenörüm Leo Burke’tü. Bir gün Andrew Martin’in yanlışlıkla burnunu kanattım. Leo bana geldi, özür diledim. Bir anda burnuma bir yumruk attı ve benim de burnum kanadı. “İşte o da şu anda senin gibi hissediyor” demişti bana. Eski usül eğitim aldım, ama bu felsefe beynime yerleşti. Tüm endüstri için sorumlusunuz, sadece ringdeki insanlar için değil. O ring özel bir yer, oraya herkes giremez.

Şu anda CM Punk en iyisi, hemen arkasında John Cena ve Big Show var. Bu üçlünün arkasından gelen 10 küsür kişi var, Daniel Bryan, Sheamus, Ryback, Christian, ben, yaklaşık on kişi. Bizim arkamızdan da Kofi Kingston, Cody Rhodes gibi isimler geliyor. Geri döndüğümde şampiyon olmak istiyorum, bunu hak etmem gerekiyor ama herkes kadar şansım var. İkinci gruptakiler bana yaklaşamayacak bile.

Bence geleceğin en büyük ismi Ryback. İnsanlar onu görmek istiyorlar, Cesaro’yu değil.

Çok çarpıcı ve sertler. İnsanlar onları görmek istiyor, onlara kimin karşı koyabileceğini merak ediyor. Tommy Dreamer’ı hastanelik ettiler.

Bu konuda tarafsızım. Bunları aştığınız ve insanların sadece sizi görmek istediği bir nokta vardır. The Rock, Steve Austin, Hulk Hogan, Kurt Angle, Undertaker hepsi bunu başarmış isimler ve ben de o noktadayım. İnsanlar beni sevip sevmedikleriyle ilgilenmiyorlar, sadece beni görmek istiyorlar.

Çok eğlenceliydi, ama Olimpiyat daha önemliydi. Ortalama bir futbolcu dört yıl dayanabiliyor, benim ise 10 yıllık halter ve 17 yıllık bir güreş kariyerim var.

Çok şey var. Aktörlük yapmak, uluslararası ortamda WWE için çalışmak, hayır işleri yapmak istiyorum. Üç tane senaryom var, onları filme çevirmek istiyorum.

Dövüş sporlarını severim, ama güreş daha çok ilgimi çekiyor. Karate ve boks yaptım, ama MMA’i Monday Night Raw ve Smackdown’da olmaktan daha fazla istemezdim. Dünyayı geziyorsunuz ve haftada 15 milyon kişi sizi izliyor. MMA’de ise 10-15 dövüş sonrası siliniyorsunuz. Kariyerim bittikten sonra da hatırlanacağım ben.

Cult of Personality CM Punk kullanmaya başlamadan önce de iyi bir şarkıydı. Alex Riley’nin şarkısını da çok beğeniyorum. Şunu söyleyebilirim ama, Sheamus’un şarkısından nefret ediyorum. Duyduğumda kulaklarımı tıkayasım geliyor. Çok kötü.